Εκδόσεις Τσιπούπολη

Την Παρασκευή 23 Ιουλίου τα παιδιά περιηγήθηκαν στον αγρόκηπο του Θανασάκη και ακολούθησαν την πορεία  της Φιόνας στην  ιστορία των μοτίβων. Τα τμήματα Ν3 και Ν5 που είχαν ακούσει την αφήγηση της ιστορίας ξεκίνησαν αμέσως τον εντοπισμό της διαδρομής της χελώνας στον αγρόκηπο λαβύρινθο και κατηύθυναν τη χελώνα στο σωστό τετράγωνο. Το Ν4  γνώρισε την ιστορία της Φιόνας μέσα από μια πεντάλεπτη ψηφιακή αφήγηση. Στη συνέχεια, η ψηφιακή αφήγηση στάθηκε η αφορμή για πολύ παιχνίδι στον  λαβύρινθο του  αγρόκηπου. Όλα τα παιδιά παρακολούθησαν τον λαβύρινθο, μελέτησαν καλά τα τετράγωνα με το γρασίδι, τα λουλούδια και τα μοτίβα και εντόπισαν την πορεία της χελώνας σύμφωνα με τις οδηγίες του σύννεφου. Μάλιστα, τα παιδιά του Ν4 βρήκαν πιο γρήγορα τη διαδρομή και μερικά από αυτά μιμήθηκαν τον τρόπο με τον οποίο έδωσε τις οδηγίες το σύννεφο, καταδεικνύοντας την υπεροχή της ψηφιακής αφήγησης έναντι στην κλασική αφήγηση. Στη συνέχεια, μοίρασα στα παιδιά κύβους και ξυλάκια και τα ενημέρωσα πως για την επ

Αυτό που λατρεύω στο Εργαστήρι Σκέψης είναι οι στιγμές που θα μπουν τα παιδιά στην αίθουσα για να δημιουργήσουμε.  Την Τρίτη 20 Ιουλίου προέτρεψα τα παιδιά να γίνουμε όλοι μας μέρος ενός μοτίβου! Μπαίνοντας στην αίθουσα του Εργαστηρίου Σκέψης, τα παιδιά του Ν3 τακτοποιήθηκαν αμέσως στα μικρά καναπεδάκια και περίμεναν να ανοίξω το κουτί της Σκέψης για να μαντέψουν το θέμα του Εργαστηρίου. Ανοίγοντας το κουτί, έβγαλα από μέσα του ένα κουβάρι με σπάγγο. Αφού αναγνώρισαν τον σπάγγο περίμεναν ανυπόμονα τη συνέχεια. Ξ εκίνησα να παίρνω καρεκλάκια και να τα τοποθετώ σε γραμμές κοντά στα παιδιά. Πρώτα, τοποθέτησα 4 καρεκλάκια, έπειτα 3, ύστερα 2 και στο τέλος ένα. Τότε , με ρώτησε ο Θοδωρής: "Γιατί βάζετε 4, μετά 3, μετά 2 και μετά 1; Σε κάθε γραμμή ξεχνάτε 1!" Ακούγοντας τα λόγια του Θοδωρή χαμογέλασα, γιατί ο 3χρονος φίλος μου αποκάλυψε  με τα λόγια του  τη λογική δημιουργίας του μοτίβου με τις καρέκλες. Αμέσως, ρώτησα τον Θοδωρή: "Πως το ξέρεις ότι αυτό κάνω;" κι εκείνος

"Αλήθεια, τι μπορούμε να κάνουμε με 4 μικρά ξυλάκια;", ρώτησα την Παρασκευή 16 Ιουλίου τους μικρούς λεπτουργούς του Ν3. Τα παιδιά, χωρίς να χάσουν χρόνο, κάθισαν στα τραπεζάκια τους κι άρχισαν να πειραματίζονται. "Κυρία, έκανα ένα τραπεζάκι", είπε ένας δημιουργός. Στη διπλανή θέση εργασίας φάνηκε μια μεγάλη γωνία, ενώ πιο πέρα το ένα ξυλάκι έμεινε στο πλάι, γιατί η μικρή δημιουργός είχε επιλέξει την κατασκευή ενός τριγώνου.  "Εγώ έφτιαξα σύμβολα", σημείωσε περήφανος ένας άλλος δημιουργός που σχεδίασε ένα Χ και μια παύλα.  Αφού παρατήρησαν τις κατασκευές τους και επαίνεσα τα παιδιά για τις δημιουργίες τους, σχολίασα:  "Ναι, αλλά κανείς σας δεν μου έφτιαξε έναν σταυρό!". Αφού τους έδειξα τον τρόπο, τα παιδιά μιμήθηκαν αμέσως τη δημιουργία μου.      "Και τώρα, θα σας δώσω άλλα τέσσερα ξυλάκια για να φτιάξετε έναν ακόμα μεγαλύτερο σταυρό.", είπα στα παιδιά μοιράζοντας τους ξυλάκια.  ¨Κυρία, κοιτάξτε τι έφτιαξα!", είπε ένας λεπτουργός μ

Καλεσμένοι της Τρίτης 13 Ιουλίου στον Γ' Βρεφονηπιακό Σταθμό Αθηνών ήταν η Φιόνα, ο Θανασάκης και ο θαυμαστός κήπος του με τα πανέμορφα μοτίβα. Οι ήρωες τακτοποιήθηκαν από νωρίς στα πίσω καθίσματα του αυτοκινήτου μου και καμάρωναν τα 110 τετράγωνα του θαυμαστού κήπου του Γεωμέτρη κόκορα, ανυπομονώντας να δουν και τις εντυπώσεις των παιδιών. Η έμπνευση για τη δημιουργία ενός αγρόκηπου ήρθε  για να καλύψει τις ανάγκες της μεταπτυχιακής μου διατριβής στη μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών "Δημιουργική Γραφή στην Εκπαίδευση" με τίτλο "Τα μοτίβα της Φιόνας: Όταν η ψηφιακή αφήγηση γίνεται αφορμή για τη δημιουργική μάθηση της Γεωμετρίας και της Αλγοριθμικής στο Νηπιαγωγείο". Περιλαμβάνει 110 τετράγωνα με μοτίβα και διαδρομές, που προσφέρουν σε κάθε εκπαιδευτικό της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης απεριόριστες δυνατότητες για να καλύψει οποιοδήποτε διδακτικό στόχο επιθυμεί μέσα από το παιχνίδι, ανάλογα βέβαια με τη φαντασία του. Φυσικά, προσφέρει και στα παιδιά πολύ περισσότερες ι

Την Παρασκευή 9 Ιουλίου, ο κόκορας Θανασάκης επισκέφτηκε το Εργαστήρι Σκέψης μαζί με τον μύθο της μάγισσας με τα πέντε φιαλίδια.  Μπαίνοντας στην αίθουσα Σκέψης συνάντησα τους δημιουργούς του Ν3 και ξεκίνησα να τους μοιράζω τις κάρτες τους, μόνο που αυτή τη φορά δεν έδινα την κάρτα στο χέρι των παιδιών, αλλά την άφηνα σε ένα από τα δύο στρογγυλά τραπεζάκια καθορίζοντας έτσι τη θέση τους. Αφού τα παιδιά τακτοποιήθηκαν στις θέσεις τους, άνοιξα ένα μικρό κουτάκι κι έβγαλα από μέσα του πέντε φιαλίδια. Έπειτα, μοίρασα στα παιδιά μικρά ξυλάκια και τους είπα ότι αυτά είναι μαγικά ραβδιά και θα ήθελα να τα προσέξουν γιατί σπάνε εύκολα. Μετά, έ δειξα στα παιδιά τα φιαλίδια και τους είπα πως πίσω από αυτά κρύβεται ένας μύθος κι άρχισα την αφήγησή μου: " Μια φορά κι έναν καιρό, σ' ένα χώρο μακρινό, ζούσε μια μάγισσα που αγαπούσε τα φανταχτερά πράγματα. Έτσι, γύρισε όλα τα μέρη και μάζεψε τα αστραφτερά αντικείμενα μέσα σε πέντε φιαλίδια. Χρυσά αστέρια, ασημένια μισοφέγγαρα, πολύχρωμες καρ