Ας γίνουμε εμείς οι ίδιοι μέρος ενός μοτίβου!

Αυτό που λατρεύω στο Εργαστήρι Σκέψης είναι οι στιγμές που θα μπουν τα παιδιά στην αίθουσα για να δημιουργήσουμε. 

Την Τρίτη 20 Ιουλίου προέτρεψα τα παιδιά να γίνουμε όλοι μας μέρος ενός μοτίβου!

Μπαίνοντας στην αίθουσα του Εργαστηρίου Σκέψης, τα παιδιά του Ν3 τακτοποιήθηκαν αμέσως στα μικρά καναπεδάκια και περίμεναν να ανοίξω το κουτί της Σκέψης για να μαντέψουν το θέμα του Εργαστηρίου. Ανοίγοντας το κουτί, έβγαλα από μέσα του ένα κουβάρι με σπάγγο. Αφού αναγνώρισαν τον σπάγγο περίμεναν ανυπόμονα τη συνέχεια. Ξεκίνησα να παίρνω καρεκλάκια και να τα τοποθετώ σε γραμμές κοντά στα παιδιά. Πρώτα, τοποθέτησα 4 καρεκλάκια, έπειτα 3, ύστερα 2 και στο τέλος ένα. Τότε, με ρώτησε ο Θοδωρής: "Γιατί βάζετε 4, μετά 3, μετά 2 και μετά 1; Σε κάθε γραμμή ξεχνάτε 1!" Ακούγοντας τα λόγια του Θοδωρή χαμογέλασα, γιατί ο 3χρονος φίλος μου αποκάλυψε με τα λόγια του τη λογική δημιουργίας του μοτίβου με τις καρέκλες. Αμέσως, ρώτησα τον Θοδωρή: "Πως το ξέρεις ότι αυτό κάνω;" κι εκείνος απάντησε αυθόρμητα: "μα αφού διαβάζω το μυαλό σου!".

Ύστερα, μετρήσαμε τα καρεκλάκια και ζήτησα από τα παιδιά να καθίσουν σε ένα από αυτά, ενώ στα κενά καρεκλάκια τοποθετήσαμε δύο ήρωες του Εργαστηρίου (τη Φιόνα [χελώνα] και τον Θανασάκη [κόκορα]) και το κουτί της Σκέψης. Φώναξα τον Θοδωρή να έρθει κοντά μου και του είπα να παρατηρήσει το σχήμα που του θυμίζουν τα παιδιά που κάθονταν στα καρεκλάκια. Ο Θοδωρής αποκάλυψε στα παιδιά ότι βλέπει ένα τρίγωνο. Ύστερα, τον σήκωσα ψηλά και μετά μετακινηθήκαμε αριστερά-δεξιά σε διάφορες θέσεις και παρατηρήσαμε ξανά το τρίγωνο. 

Στη συνέχεια, ο Θοδωρής πήρε τη θέση της Μαρίζας που κάθονταν στη μία καρέκλα και η Μαρίζα παρατήρησε το τρίγωνο μοτίβο των παιδιών από όλες τις θέσεις. Κάθε φορά που τελείωνε μία παρατήρηση, το παιδί-παρατηρητής έπαιρνε τη θέση του επόμενου παρατηρητή. Στο τέλος της παρατήρησης, τα παιδιά χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες, στάθηκαν στις τρεις γωνιακές καρέκλες και με τον σπάγγο δέσαμε τις άκρες από τις καρέκλες κάνοντας ορατό το τρίγωνο. 

Έπειτα, άλλαξα τη διάταξη από τα καρεκλάκια σε τετράγωνο και ζήτησα από τα παιδιά να πάρουν θέση. Δε χρειάστηκε να ρωτήσω το σχήμα, γιατί είχαμε τον Θοδωρή που διάβαζε τη σκέψη μου και μαρτύρησε αμέσως στα άλλα μέλη της ομάδας ότι σχημάτισα "Τετράγωνο". Κάθισα στο κέντρο του τετραγώνου και μοίρασα στα παιδιά μια εικόνα της Φιόνας, της χελωνοαθλήτριας ποδηλασίας πάνω στο ποδηλατάκι της. Παρατηρήσαμε τις ρόδες του ποδηλάτου που έμοιαζαν με κύκλο και στη συνέχεια παρουσίασα στα παιδιά το νέο μου βιβλίο, που αποτελούνταν από έξι αφρώδη φύλλα. Το βιβλίο έχει τίτλο "Τα μοτίβα της Φιόνας" και μέσα του περιλαμβάνεται η ιστορία της Φιόνας, που μπαίνει τυχαία στον αγρόκηπο του ζωγράφου Θανασάκη, μαγεύεται από τα μοτίβα του και αποφασίζει να ψάξει να τον βρει για να την διδάξει τον τρόπο κατασκευής των μοτίβων. Στις εικόνες του χειροποίητου βιβλίου μου φανερώνεται η ακολουθία της διαδρομής της χελώνας προς τον δημιουργό Θανασάκη. Τα παιδιά μελέτησαν αρκετά την ευθεία και την αριστερή στροφή στα μονοπάτια του αγρόκηπου-λαβύρινθου κι έμαθαν καινούριες λέξεις: καμβάς, λιθόκτιστο, ρόδα (τριαντάφυλλα). 

Αφού ολοκληρώθηκε η αφήγηση της ιστορίας, τα παιδιά επιβιβαστηκαν στο τρενάκι του Ν3 και αποχώρησαν από την αίθουσα Σκέψης. 

Με τα παιδιά του Ν4 ακολουθήσαμε το ίδιο πρόγραμμα πλην της αφήγησης της ιστορίας των μοτίβων της Φιόνας.

Με τα παιδιά του Ν5 επαναλάβαμε το τρίγωνο μοτίβο και την αφήγηση της Φιόνας. Επιπρόσθετα, παίξαμε με τη δημιουργία μοτίβων με δίχρωμους κύβους.