2η μέρα: "Να μάθεις και να μάθεις από τους σπουδαγμένους"

Στη δεύτερη ημέρα της "πολιτικής μου τύχης" σφιχταγκάλιασα το Αγρίνιο και τη Ναύπακτο.

Το πρωί της Τρίτης 29 Αυγούστου ξεκίνησα τη μέρα μου περπατώντας την οδό Παπαϊωάννου πλάι πλάι με το μπαμπά Γίγαντα με προορισμό την κεντρική πλατεία της πόλης. Εκτός από καμάρι -δεν ξέρω αν εγώ καμάρωνα τον μπαμπά που τον χαιρετούσαν με πλατιά χαμόγελα οι γνωστοί περαστικοί ή αν ο μπαμπάς καμάρωνε που έβγαινε στην αγορά με ένα από τα ξενιτεμένα του παιδιά- είχα και μια αγωνία. Θα την αναγνώριζα, άραγε, τη θεία Μάρω που είχα να τη συναντήσω από τα παιδικά μου χρόνια; 

Πριν από μέρες, όταν έμαθε η θεία Μάρω για τη συμμετοχή μου στις Αυτοδιοικητικές εκλογές, με κάλεσε στο τηλέφωνο για να μου ευχηθεί από καρδιάς. Ένα καφεδάκι με τη θεία ήταν το λιγότερο που θα μπορούσα να σκεφτώ με την άφιξη μου στην πόλη. Από τη συντροφιά μας δεν μπορούσε να λείπει και το άλλο ξενιτεμένο κουκλί του μπαμπά, η γαλανομάτα μάγισσα της οικογένειας. Και τι ωραία που βρεθήκαμε και τα είπαμε με τη γλυκομίλητη θεία... 

Αλλά και πόσο ευχάριστη ήταν και η συνάντηση με τον κ. Σταθόπουλο, τον καθηγητή Μαθηματικών των μαθητικών μου χρόνων. Τι συγκίνηση να σε κοιτάει μες στα μάτια ένας καθηγητής σου και να αισθάνεσαι τη χαρά του ανταμώματος!

Έπειτα, η τύχη μου ξαναχαμογέλασε, γιατί το ραντάρ μου εντόπισε στην πλατεία τον πολύτιμο συμπέθερο, Σωτήρη. Αφού στρογγυλοκάθισα στο τραπεζάκι του Σωτήρη, ο σωτήριος συμπέθερος έκανε πάλι το θαύμα του: μου σύστησε έναν νέο άνθρωπο, που νοιάζεται για την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου μας και με τον οποίο πραγματικά μπορούμε να ανοίξουμε ένα νέο #σεντούκι_του_παππού στο Ζελίχοβο. Ναι, ναι. Ας είμαστε καλά μέχρι το επόμενο καλοκαίρι και τότε θα ανακατέψω όλο το χωριό του φίλου Πάνου. Κι είμαι βέβαιη πως θα ενώσουμε εκπληκτικά τους μικρούς και τους μεγάλους με την παράδοση και την τεχνολογία.

Στη συνέχεια, έκανα μια βόλτα στα μαγαζιά της περιοχής. Συνομίλησα με πολλούς ένθερμους υποστηρικτές του Νεκτάριου και εκεί, στην υπέροχη αγορά εντόπισα στο κατάστημα με τα είδη σπιτιού της Ειρήνης Τσέλιου μια άλλη καλή νεράιδα της οικογένειάς μου: τη θεία Ιουλία. Η θεία Ιουλία ήταν ο μεσημεριανός φύλακας άγγελος της άρρωστης μητέρας μου για μήνες. Βέβαια, η θεία Ιουλία αποτέλεσε και την αφορμή να συνομιλήσω με την κυρία Ειρήνη, το ταπεραμέντο της οποίας μου άρεσε πολύ. Αφήστε που όλα τα αντικείμενα από το κατάστημα μου ψιθύριζαν διαρκώς ιστορίες. 

Και μετά και μετά, λίγα μέτρα δίπλα από τον βιβλιοπώλη Δημήτρη Χριστοδουλόπουλο που φιλοξενεί όλα μου τα συγγραφικά έργα, νά' σου και ο προπονητής μου από το χάντμπολ, ο Νίκος Κουτσομπίνας με ένα φαρδύ, πλατύ χαμόγελο και τα προγνωστικά νίκης. "Ο κόσμος", λέει, "θα με στηρίξει". Εγώ θα πω πως καθένας από τους 33 υποψήφιους της Περιφερειακής Ενότητας Αιτωλοακαρνανίας αξίζει να στηριχτεί και μαζί και ο επικεφαλής της ομάδας. Άλλωστε, "Είμαστε όλοι για έναν και ο Νεκτάριος ένας για όλους." Μετά το σύντομο ταξίδι στην εφηβεία μου και τα παλιά, πέρασα το μήνυμα στον Νίκο, πως στο ταξίδι αυτό έχω την ευκαιρία να μάθω από τους ανθρώπους, να δεχθώ τα μηνύματα, να νιώσω τον παλμό της κοινωνίας. Κι από κοντά, να με μάθει κι εμένα ο κόσμος. Να μάθουμε να επενδύουμε από κοινού στο μέταλλο της ψυχής μας και με το δικό μου τρόπο να αναδείξω αυτούς που ξέρουν.

Συνέχισα τη βόλτα στο τυπογραφείο του φίλου Χρήστου -που νιώθει πως με την αφίσα μου τύπωσε το εξώφυλλο της Vogue-, χαιρέτησα τα κορίτσια από το κομμωτήριο και τον φούρνο της γειτονιάς μου στην Παναγία Ευαγγελίστρια, απόλαυσα ένα πεντανόστιμο γεύμα από τα χέρια του καλόκαρδου γίγαντα της καρδιάς μου κι αναχώρησα για τη Ναύπακτο.

Εκεί, στην όμορφη Έπαχτο, με περίμενε η φύλακας άγγελος και τοποτηρητής μου στην περιοχή, η νηπιαγωγός Ελένη Δημητρέλλου, για να με συστήσει σε μια όμορφη ψυχή, με την οποία συζητήσαμε εκτενώς για τον παιδικό καρκίνο, την υπογονιμότητα των ζευγαριών και την αδιαπραγμάτευτη ευαισθητοποίηση τόσο των παιδιών, όσο και ολόκληρης της κοινωνίας μας.

Και πιο μετά ήρθε το κερασάκι στην τούρτα της τύχης μου. Το απόγευμα με βρήκε να συνομιλώ με δύο λάτρεις της παιδικής λογοτεχνίας. Η μία εκ των δύο: η συγγραφέας ορόσημο, η απύθμενη δεξαμενή ιδεών προαγωγής της τέχνης, του λόγου, της ίδιας της πόλης της Ναυπάκτου, η αγαπημένη Ελένη Τσιάλτα, που μου έδωσε μια φορά κι έναν καιρό το μικρό τετραγωνάκι της εύφημου μνείας για το διήγημά μου για τον παππού Χρήστου. Όσο και να μείνει κανείς με την κυρία Ελένη, δεν μπορεί να τη χορτάσει με τίποτα! 

Κι έφθασε η νύχτα. 220 χιλιόμετρα οδήγησης και επιτέλους, η #μάναtasking μπήκε στο σπίτι να αντικρίσει και να αγκαλιάσει τους πρίγκιπες του παλατιού της.

Το δίδαγμα της δεύτερης ημέρας είναι το ξεκίνημα από την οικογένεια, η προσοχή και η ακοή. Είναι ό στίχος του Κ. Π. Καβάφη στην Ιθάκη: "Να μάθεις και να μάθεις από τους σπουδαγμένους". Τους σπουδαγμένους της ζωής...