Την Παρασκευή 9 Ιουλίου, ο κόκορας Θανασάκης επισκέφτηκε το Εργαστήρι Σκέψης μαζί με τον μύθο της μάγισσας με τα πέντε φιαλίδια. Μπαίνοντας στην αίθουσα Σκέψης συνάντησα τους δημιουργούς του Ν3 και ξεκίνησα να τους μοιράζω τις κάρτες τους, μόνο που αυτή τη φορά δεν έδινα την κάρτα στο χέρι των παιδιών, αλλά την άφηνα σε ένα από τα δύο στρογγυλά τραπεζάκια καθορίζοντας έτσι τη θέση τους. Αφού τα παιδιά τακτοποιήθηκαν στις θέσεις τους, άνοιξα ένα μικρό κουτάκι κι έβγαλα από μέσα του πέντε φιαλίδια. Έπειτα, μοίρασα στα παιδιά μικρά ξυλάκια και τους είπα ότι αυτά είναι μαγικά ραβδιά και θα ήθελα να τα προσέξουν γιατί σπάνε εύκολα. Μετά, έδειξα στα παιδιά τα φιαλίδια και τους είπα πως πίσω από αυτά κρύβεται ένας μύθος κι άρχισα την αφήγησή μου:
"Μια φορά κι έναν καιρό, σ' ένα χώρο μακρινό, ζούσε μια μάγισσα που αγαπούσε τα φανταχτερά πράγματα. Έτσι, γύρισε όλα τα μέρη και μάζεψε τα αστραφτερά αντικείμενα μέσα σε πέντε φιαλίδια. Χρυσά αστέρια, ασημένια μισοφέγγαρα, πολύχρωμες καρδιές, ασορτί αστεράκια και ροζ πετραδάκια κλείστηκαν μέσα στα φιαλίδια της μάγισσας. Η μάγισσα δεν ήθελε να τα μοιραστεί με κανέναν!
Όσο περνούσε ο καιρός, ο χώρος γίνονταν ασπρόμαυρος, μονότονος, δίχως φως και λάμψη. Η μάγισσα κατάλαβε πως έκανε λάθος που τα κράτησε όλα για τον εαυτό της και αποφάσισε να κάνει μια υποχώρηση. Ήθελε να επιστρέψει πίσω τα φανταχτερά αντικείμενα, αλλά δεν ήξερε σε ποιον να τα δώσει. Μετά από σύσκεψη με τη μαγική της σκούπα, αποφάσισε να μοιραστεί τα αντικείμενα των φιαλιδίων με όσα παιδιά έχουν ένα μαγικό ραβδί σαν το δικό της για να δημιουργούν.
Εσείς, παιδιά, μήπως έχετε ένα μαγικό ραβδί για να πάρετε κάποιο από τα φιαλίδια της μάγισσας και να δημιουργήσετε κάτι όμορφο και λαμπερό;", είπα στα παιδιά κι εκείνα σήκωσαν τα ξυλάκια τους κι απάντησαν ομόφωνα: "Ναι".
Τότε, ενημέρωσα τα παιδιά πως ήρθε η ώρα να πάρουμε τα υλικά που μας χρειάζονται για να δημιουργήσουμε. Έδωσα σε κάθε παιδί δύο ακόμη ξυλάκια και άφησα στο κέντρο του τραπεζιού ένα στρογγυλό καπάκι με ξύλινες χάντρες για να διαλέξουν από τέσσερις χάντρες. Μετά, πήρα στα χέρια μου το κουτί με τα κίτρινα, κόκκινα και γαλάζια ξύλινα ορθογώνια και άφησα μερικά στα τραπέζια των παιδιών για να διαλέξουν ένα με το χρώμα της αρεσκείας τους. Ύστερα, μοίρασα σε όλα τα παιδιά ένα κυβάκι στο χρώμα του ξύλου. Στη συνέχεια, πήρα το κουτί με τα πολύχρωμα κυβάκια και τα παιδιά διάλεξαν δύο κυβάκια της επιλογής τους. Στο τέλος μετρήσαμε όλα μας τα υλικά και διαπιστώσαμε ότι έχουμε δέκα στοιχεία.
Αφού είδαμε αναλυτικά τα στοιχεία, έβγαλα από το κουτί της Σκέψης το δικό μου δημιούργημα και το έδωσα στα παιδιά να το παρατηρήσουν. Ήταν ένα μικρό αυτοκινητάκι!
Ακόλουθα, άφησα μπροστά από κάθε παιδί ένα τετράγωνο κομμάτι "ύφασμα" καθορίζοντας έτσι την περιοχή εργασίας τους και ξεκινήσαμε τη διαδικασία της δημιουργίας ή αλλιώς τον αλγόριθμο κατασκευής του μικρού αμαξιού.
Βήματα Κατασκευής αυτοκινήτου
1. Παίρνουμε ένα από τα δύο ξυλάκια και μία από τις τέσσερις χάντρες και περνάμε τη χάντρα στη μία άκρη του ξύλου. Μετά παίρνουμε μια δεύτερη χάντρα και την περνάμε στην άλλη άκρη του ξύλου.
2. Επαναλαμβάνουμε το βήμα 1 με το δεύτερο ξύλο και τις άλλες δύο χάντρες.
3. Τοποθετούμε τα ξυλάκια με τις ρόδες (χάντρες) παράλληλα και σε μικρή απόσταση πάνω στο υφασμάτινο κομμάτι , ώστε να μπορεί να ακουμπήσει επάνω τους το κύριο μέρος του αυτοκινήτου.
4. Παίρνουμε το ορθογώνιο κομμάτι και βάζουμε κόλλα στη μία του μεγάλη πλευρά. Απλώνουμε την κόλλα με το μαγικό ραβδί για να μη λερωθούμε και ακουμπάμε την πλευρά με την κόλλα πάνω στις ρόδες.
5. Βάζουμε κόλλα στην επάνω μεγάλη πλευρά του ορθογωνίου, την απλώνουμε σε όλη την επιφάνεια με το μαγικό ραβδί και ακουμπάμε πάνω του τα δύο πολύχρωμα κυβάκια της επιλογής μας.
6. Βάζουμε κόλλα στη μία πλευρά του κύβου με το φυσικό χρώμα του ξύλου και κολλάμε τον κύβο πάνω από τη μέση της πάνω πλευράς των δύο πολύχρωμων κύβων.
7. Βάζουμε λίγη κόλλα στο μαγικό ραβδί. Ανοίγουμε το φιαλίδιο της αρεσκείας μας, βουτάμε μέσα το μαγικό ραβδί και ψαρεύουμε μερικά αντικείμενα. Ύστερα, τα αφήνουμε πάνω στην κορυφή του αμαξιού μετακινώντας τα αριστερά και δεξιά για να απλωθούν τα φανταχτερά στολίδια στην επιφάνεια.
Τα παιδιά απόλαυσαν τη διαδικασία εξασκώντας ταυτόχρονα τη λεπτή τους κινητικότητα δημιουργώντας για ακόμη μια φορά μοναδικά έργα. Υπήρχε βέβαια και ένα παιδάκι που δεν ήθελε να ακολουθήσει το βήμα 6 του αλγορίθμου και να βάλει ως κορυφή το κυβάκι στο χρώμα του ξύλου. Επέμεινε να μιμηθεί το δικό μου δημιούργημα διαλέγοντας ένα ακόμη πολύχρωμο κυβάκι και φυσικά δεν του χάλασα το χατίρι.
Η συγκεκριμένη δραστηριότητα απαίτησε αρκετό χρόνο. Όμως, σταθήκαμε τυχεροί γιατί τη συγκεκριμένη ημέρα είχε πραγματοποιηθεί η καλοκαιρινή εορτή του Ν5 και το τμήμα απουσίαζε από το Εργαστήρι. Έτσι, αξιοποιήσαμε στο μέγιστο τον χρόνο της συνεδρίας του Ν5 με τα παιδιά του Ν3.
Βέβαια, όσες φορές δημιουργούμε με τα παιδιά χάνουμε την αίσθηση του χρόνου και τις περισσότερες φορές μας ενημερώνουν οι παιδαγωγοί των τμημάτων για τη λήξη. Αυτό συμβαίνει, γιατί όλοι μας εμβυθιζόμαστε στο παιχνίδι και δε θέλουμε να σταματήσουμε αυτό που κάνουμε.
Η τελευταία πινελιά του Εργαστηρίου Σκέψης του τμήματος Ν3 ήταν η αναμνηστική φωτογραφία των έργων, η οποία παρατίθεται παραπάνω.
Με το Ν4 ασχοληθήκαμε με άλλη κατασκευή. Αφού παρουσίασα στα παιδιά τα έργα του τμήματος Ν3 και συζητήσαμε για τα υλικά με τα οποία έφτιαξαν το αυτοκινητάκι τους τα μικρά παιδιά, αξιοποιήσαμε το μεγαλύτερο φιαλίδιο της μάγισσας και δημιουργήσαμε ένα παρτέρι. Συγκεκριμένα, τα παιδιά πήραν από ένα ξυλάκι - μαγικό ραβδί, επέλεξαν και ένα ορθογώνιο τουβλάκι και κλήθηκαν να το μεταμορφώσουν έχοντας στη διάθεσή τους τα πέντε φιαλίδια.
Αξίζει να σημειωθεί η επιλογή του φιαλιδίου. Τα παιδιά είχαν στη διάθεσή τους δύο μικρά φιαλίδια, ένα λεπτό μεσαίο, ένα χοντρό μεσαίο και ένα μεγάλο χοντρό φιαλίδιο. Ο πρώτος δημιουργός επέλεξε το μεγάλο φιαλίδιο και τελικά όταν κλήθηκαν τα άλλα παιδιά να επιλέξουν ακολούθησαν την επιλογή του πρώτου. Στη συνέχεια, τα παιδιά ακούμπησαν το ορθογώνιό τους στην υφασμάτινη περιοχή εργασίας και σχεδιάσαμε μαζί στη μια μεγάλη του πλευρά διάφορες γραμμές μετατρέποντάς το σε τοιχίο. Έπειτα, άφησα πάνω στην υφασμάτινη περιοχή έναν τυχαίο αριθμό από τις ροζ χάντρες του μεγάλου φιαλιδίου και άπλωσα στην πάνω περιοχή του ορθογωνίου λίγη κόλλα. Τα παιδιά έπρεπε να βάλουν λίγη κόλλα στο μαγικό τους ραβδί και να "ψαρεύουν" χάντρα χάντρα και να την τοποθετούν πάνω στο τοιχίο σχηματίζοντας μια γραμμή με ροζ σπόρους, μετατρέποντας το τοιχίο σε παρτέρι.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου