Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ένα κυριακάτικο πρωινό του Φλεβάρη


Κι ενώ τις καθημερινές το ξυπνητήρι ουρλιάζει από τα άγρια χαράματα σαν δαιμονισμένο, σήμερα, Κυριακή, 12 του Φλεβάρη, είπα να απολαύσω το ωραίο μου κρεβατάκι λίγο παραπάνω και να πάω με γεμάτες μπαταρίες στο Χαμογελόσπιτο του Αιγίου.
Όμως, μάλλον μου έπεσε λίγο βαρύ το πάπλωμα, κι έτσι την ώρα που πετάχτηκα από το κρεβάτι ήταν λίγο αργούτσικα, οπότε άρχισα να τρέχω σαν παλαβή, για να καταφέρω να ετοιμάσω πρωινό για τα παιδιά και να φτιασιδωθώ και για τα μικρά μου Χαμόγελα.

Η αλήθεια είναι ότι άργησα να φτάσω στο ραντεβού μου, κάτι που δεν το συνηθίζω, αλλά όταν πέρασα την σιδερένια πόρτα του σπιτιού, η αγκαλιά της 13χρονης Χαμογελίτσας μου με έκανε να νιώσω ανακούφιση και ηρεμία.


Μπαίνοντας στο σπίτι, η παρέα του Δημοτικού έβλεπε ταινία με την Barbie και παρόλο που χαίρονται πάντα με την παρουσία μου, ετούτο το πρωινό με χαιρέτησαν απλά και συνέχισαν την ταινία. Εγώ πάλι, αφήνοντας στα παιδιά το περιθώριο να με αναζητήσουν, βγήκα στην αυλή του παραδείσου. Εκεί βρήκα τους μικρούς μου νάνους, μπουρμπουλωμένους με σκούφους και μπουφάν να παίζουν γύρω από τα δεντράκια και να κάνουν κούνια.

Όταν με αντίκρισαν, ήρθαν αμέσως κοντά μου και με τύλιξαν με τις παιδικές τους φωνούλες.
-«Εμένα μου φέρατε δαχτυλίδι;», φώναξε μια μικρή πεταλουδίτσα, ψάχνοντας τα χέρια μου.
-«Αυτή τη φορά δεν έφερα δαχτυλίδι σε καμία σας, γιατί μου είπε ένα πουλάκι ότι το όμορφο δαχτυλίδι που άφησα την περασμένη φορά σε μια σας χάθηκε και δεν ήθελα να συμβεί ξανά το ίδιο. Σήμερα σας έφερα μια νέα ιστορία. Ελάτε να σας πω για το βατραχάκι μου.»
Έτσι, περάσαμε στην πολύτιμη τραπεζαρία του σπιτιού, που δεν στολίζεται μόνο με νόστιμο φαγητό, αλλά και με τις υπέροχες εικόνες των παιδιών, όταν ολοκληρώνεται το άκουσμα των μικρών μου ιστοριών.
Σιγά-σιγά, η τραπεζαρία άρχισε να γεμίζει με Χαμόγελα και είχε έρθει η ώρα να αρχίσω τη δράση μου. Το μενού μας σήμερα είχε ποίηση και στη συνέχεια συνεργασία και σκέψη, για να μπορέσουμε να βρούμε έναν τρόπο για την επιστροφή του μικρού μου βατραχιού στο σπιτάκι του.
Αρχικά, διάβασα στα παιδιά το ποίημα «Πώς θα βγω απ' το πηγάδι», που το είχα γράψει λίγους μήνες πριν για να παίξω με τον πρωτότοκο γιο μου, με στόχο να μάθουμε λίγα πράγματα για την έννοια της «επίλυσης των προβλημάτων», κι ύστερα ζήτησα από την Αννούλα να το διαβάσει κι εκείνη στα υπόλοιπα παιδιά. 

Αφού συζητήσαμε την κατάσταση του βατράχου μας και τις πιθανές λύσεις του προβλήματος, περάσαμε στο αγαπημένο μου μέρος: τη ζωγραφική! Τα μικρά μου Χαμόγελα άρχισαν να ζωγραφίζουν βατραχάκια, πηγάδια, ήλιους και σύννεφα και κάθε φορά που έρχονταν και κάποιο παιδάκι στην παρέα, εγώ ξαναδιάβαζα παρέα με την Αννούλα το ποίημα για να βάλουμε και το νέο μέλος της ομάδας στο νόημα της δράσης.


Αφού ζωγραφίσαμε τα βατραχάκια μας, ζήτησα από τα παιδιά να τα ονομάσουν. Η Αννούλα βάφτισε το δικό της «Μπάμπι», ενώ μια άλλη Χαμογελίτσα έδωσε στο βατραχάκι της το όνομα του αδερφού της.


Η δράση «Πώς θα βγω από το πηγάδι» θα ανακοινωθεί στις αρχές Μαρτίου και μέσα από αυτή θα προσπαθήσω να βάλω τα παιδιά στο παιχνίδι της δημιουργικής γραφής.


«Πώς θα βγω απ’ το πηγάδι να γλιτώσω το σκοτάδι; Βάλε λίγη φαντασία γράφοντας μια ιστορία, λέει το βατραχάκι μου στους μικρούς μου φίλους και εύχομαι να μου στείλετε πολλές όμορφες ιστορίες και πολλά γλυκά βατραχάκια, όπως αυτά που μου έφτιαξαν τα κυριακάτικα Χαμόγελα, σήμερα το πρωί στην Τέμενη Αιγίου.
Κλείνοντας, σας εύχομαι «Όνειρα γλυκά με τις όμορφες αναμνήσεις μου», από το Χαμογελόσπιτο του Αιγίου...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Διαγωνισμός Συγγραφής Παραμυθιού για Μαθητές Δημοτικού

Διαγωνισμός συγγραφής παραμυθιού με θέμα:  Μυθολογία και Μνημεία Αιτωλοακαρνανίας, Μάρτιος 2024 Το Εργαστήριο Καινοτομίας Δημιουργικότητας και Τεχνολογίας στην Εκπαίδευση (ΔΗΚΑΙΤΕ,  https://crinte.nured.uowm.gr/ ) του Τμήματος Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (ΠΔΜ)  σε συνεργασία με το  Μουσείο Ιστορίας Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αιτωλοακαρνανίας ( http://dipe.ait.sch.gr/educationmuseum/joomla/ )  προκηρύσσουν τον 1 ο Διαγωνισμό Παραμυθιού  για μαθητές της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αιτωλοακαρνανίας  με θέμα:  « Μυθολογία και Μνημεία της Αιτωλοακαρνανίας »  (Αρ. Έγκρισης: Φ.23./12364/05-09-2023.ΔΝΣΗ ΠΕ ΑΙΤΩΛ/ΝΙΑΣ/ΤΜΗΜΑ Ε’). Το παραμύθι μπορεί να διαδραματίζεται στη σύγχρονη εποχή, να υπάρχουν μαγικά/φανταστικά στοιχεία, που οι χαρακτήρες τα αντιλαμβάνονται ως μέρος της πραγματικότητας. Το έργο μπορεί να κατατεθεί με τη μορφή κειμένου ή ψηφιακής αφήγησης . Στον διαγωνισμό δύναται να διακριθούν τρία έργα ανάλογα με τη μορφή. Ως διάκριση ορίζεται το βραβείο, ο έπαινος και η

1η Γιορτή Παραμυθιού στο Μουσείο Ιστορίας Εκπαίδευσης Ιστορίας με την Ελένη Πριοβόλου

1η Γιορτή Παραμυθιού στο Μουσείο Ιστορίας Εκπαίδευσης Ιστορίας με την Ελένη Πριοβόλου «Ό τ ι κ ι α ν σ υ μβ αί νε ι στη ζω ή σο υ, εσ ύ ν α μ έ νε ι ς μ ό νο στη χ α ρ ά σο υ. Ν α χ α μογελ ά ς , ν α τολμ ά ς , ν α δ ί νε ι ς χ ώ ρο στο λε υ κ ό φως κ αι στη δημ ι ο υ ργ ία. Ν α γελ ά ς , ν α ζε ι ς , ν α ονε ι ρε ύ εσ αι. Ν α ζωγρ α φ ί ζε ι ς τον κ ό σμο με το δ ι κ ό σο υ π α ρ α μ ύ θ ι. ΝΑ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΠΩΣ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ.  Κ ι έ πε ι τ α, ν α σμ ι γε ί ς με τ α π α ρ α μ ύ θ ια των ά λλων κ αι ν α α ντ α μ ώ νετε σε μ ια Γ ι ορτ ή, μ ια Γ ι ορτ ή Π α ρ α μ υ θ ι ο ύ...» Την Κυριακή 2 Ιουνίου το Μουσείο Ιστορίας Εκπαίδευσης Ιστορίας στολίστηκε με τις αφίσες ζωγραφιές των παιδιών του Δημοτικού Σχολείου Αγγελοκάστρου και υποδέχθηκε τους καλεσμένους του, για να τιμήσουν το έργο και την σαραντάχρονη πορεία της συγγραφέως Ελένης Πριοβόλου .        Η κινητικότητα στον αύλειο χώρο του Μουσείου ξεκίνησε από νωρίς. Παρά την έντονη ζέστη, το βιβλι

Το summer Camp της ΓΕΑ Αγρινίου μέσα από τη γραφή της μαμάς Αριάδνης Δάντε

Πρωινό Τετάρτης, 3 Ιουλίου 2024. Ο δευτερότοκος κατεβαίνει από το αυτοκίνητο της περήφανης Αγρινιώτισσας μάνας, που έχει παρκάρει στο Δημοτικό Στάδιο Αγρινίου "Μιχάλης Κιούσης" και συντροφιά με τη μάνα οδεύουν στο κλειστό γυμναστήριο. Ο νεαρός επίδοξος μπασκετμπολίστας είναι έτοιμος να παρακολουθήσει το 4ημερο Basketball Camp της Γυμναστικής Εταιρείας Αγρινίου, για το οποίο έκανε 300 χιλιόμετρα. Άλλωστε, τον σωστό δάσκαλο τον ακολουθούμε παντού. Κι αυτό το καλοκαιράκι από το να κάθεται ένας έφηβος στο σπίτι, είναι προτιμότερο να βρίσκεται στο γήπεδο και να μαθητεύει πλάι σε ξεχωριστούς προπονητές, για να κερδίζει γνώσεις και εμπειρίες στο αγαπημένο του άθλημα.  Αυτό το τετραήμερο οι προπονητές των αναπτυξιακών τμημάτων της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης, Ελένη Καλαϊτζάκη (εμπνεύστρια και ιδρύτρια του Γ.Σ. ΑΡΤΕΜΙΣ ΑΧΑΡΝΩΝ) και Γιάννης Ελευθεριάδης μαζί με τον κορυφαίο Skill Development Basketball Coach, Ganon Baker και τον Διδάκτορα Προπονητή Δημήτρη Γαλάνη ήταν έτοιμοι