Τεντωθείτε, μαζευτείτε και καμαρωτά σταθείτε!

Το μεσημέρι της Τρίτης 15 Ιουνίου έφτασε και μαζί του έφτασε στο Eργαστήρι μας και το τρενάκι του Ν3 και τακτοποιήθηκε στα καναπεδάκια. Αφού καλωσόρισα τα παιδιά με την αγαπημένη μας συνήθεια - το μοίρασμα των καρτών του εργαστηρίου- άνοιξα το κουτί της Σκέψης και έδωσα σε κάθε παιδάκι από ένα ζευγάρι ξυλάκια. Έπειτα, θυμηθήκαμε την ψηφιακή αφήγηση των τριών σημείων (http://chipoupolis.blogspot.com/2021/06/2.html). 

Λίγο πριν ολοκληρωθεί η ψηφιακή αφήγηση, μείναμε στο σημείο μετακίνησης του ενός από τα τρία σημεία που μεταβάλλει τη γωνία από μικρή σε καμαρωτή και φαρδιά. Τότε, κάλεσα τα παιδιά να κατέβουν από τα καναπεδάκια και να καθίσουν στο πάτωμα στηρίζοντας την πλάτη τους στα καναπεδάκια. Ύστερα, τους ζήτησα να μιμηθούν τις κινήσεις μου και να τεντωθούμε, να μαζευτούμε και να σταθούμε καμαρωτοί με την πλάτη ίσια και τα πόδια μας ενωμένα. 

   

 

Αφού επαναλάβαμε το τέντωμα, το μάζεμα και το καμάρωμα συνέχισα την προβολή της ψηφιακής αφήγησης και διαπιστώσαμε πως αν ενώσουμε με μια γραμμή δύο σημεία που δεν είναι ενωμένα, τότε θα δημιουργηθεί ένα τρίγωνο. Εκείνη τη στιγμή ήρθε η ώρα να ενωθούν τα παιδιά με τον διπλανό τους ή τη διπλανή τους και να δημιουργήσουν ένα παιδικό τριγωνάκι. Για την ακρίβεια, κάθε παιδάκι-γωνία κάθισε αντίκρυ από ένα άλλο παιδάκι έχοντας τα ποδαράκια τους τεντωμένα πλάι πλάι. Έπειτα, έγειραν προς τα εμπρός και τέντωσαν τα χεράκια τους ψηλά σχηματίζοντας δύο οξείες γωνίες. Όταν ένωσαν τα χέρια, όλα τα ζευγάρια παρατήρησαν τους διπλανούς τους και είδαν πολλά ζωντανά τρίγωνα.

Στη συνέχεια, τα παιδιά μεταφέρθηκαν στα τραπεζάκια και εκεί σχημάτισαν ξανά μια οξεία ή αλλιώς μια "μικρή" γωνία με τα δυο τους σπιρτόξυλα.    

 

Έπειτα, άφησα σε κάθε τραπέζι μια γωνία με 3 κυβάκια και ζήτησα από τα παιδιά να κλείσουν τα μάτια και να σκεφτούν ένα από τα έξι χρώματα: κίτρινο, πορτοκαλί, κόκκινο, πράσινο, μωβ και γαλάζιο. Τα παιδιά έμειναν με κλειστά τα μάτια μέχρι να τα ακουμπήσω στην πλάτη. Σε κάθε άγγιγμά μου τα παιδιά άνοιγαν τα μάτια και διάλεγαν από το μεγάλο ορθογώνιο κουτί των κύβων 3 κύβους με το χρώμα της επιλογής τους. Το παιχνίδι συνεχίστηκε έως ότι κρατήσει και το τελευταίο παιδί στα χέρια τους τα 3 κυβάκια του. Έχοντας ως παράδειγμα τη γωνία του τραπεζιού, ζήτησα από τα παιδιά να φτιάξουν μια γωνία. Πριν καν προσπαθήσει, μια μικρούλα είπε: "Κυρία, εγώ δεν ξέρω". Τότε, το άκουσε και ο διπλανός της και επανέλαβε την ίδια φράση. Αφού πήγα στο τραπεζάκι των παιδιών, έφερα τη γωνία μπρος στα χεράκια της μικρούλας και της ζήτησα να ακουμπήσει πάνω στην έτοιμη γωνία τα κυβάκια της. Το κοριτσάκι ξεθάρρεψε και έφτιαξε τη γωνία της και το ίδιο έκανε και ο διπλανός της.

"Είδες που μπορούσες;", της είπα και εκείνη μου χάρισε ένα πανέμορφο χαμόγελο ικανοποίησης. Και το χαμόγελο διπλασιάστηκε, γιατί έκανα την ίδια ερώτηση και στον διπλανό! 

Κάθε παιδάκι που τελείωνε τη γωνία του σήκωνε το χεράκι ψηλά και με ειδοποιούσε να πάω να την καμαρώσω και να κολλήσω τα κυβάκια.. Όταν τελείωσαν όλα τα παιδάκια τους ζήτησα να ενώσουν τη γωνία τους με του διπλανού τους. Τα περισσότερα παιδιά σχημάτισαν ένα ορθογώνιο, άλλα παιδιά έβαλαν τις γωνίες να ακουμπούν πλάτη με πλάτη κι άλλα τις έβαλαν αντικριστά. Πήρα στα χέρια μου όλα τα σχήματα και τα έδειξα στα παιδιά και τα παρότρυνα να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν ορθογώνια.  Ύστερα, ξαπλώσαμε τα ορθογώνια σαν "κρεβατάκι" και μετά τα σηκώσαμε ψηλά σαν τοίχο. Τότε, ζήτησα από τα παιδιά να μου πουν τι άλλο θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε κι εκείνα απάντησαν: "σπίτι, δρόμο, λαβύρινθο". Προφανώς, ο λαβύρινθος και ο δρόμος ήρθαν στο νου των παιδιών γιατί σε προηγούμενα εργαστήρια είχαμε δημιουργήσει με μικρά κυβάκια δρόμους και λαβυρίνθους. 

Στη συνέχεια, τα παιδιά πήγαν ξανά στα καναπεδάκια τους για να παίξουμε όλοι μαζί "τη δημιουργία του δικού μας οικοδομήματος". Στο παιχνίδι μας συμμετείχαν όλα τα παιδιά. Ο πρώτος παίκτης πήρε μια γωνία και την τοποθέτησε στο πάτωμα με τον τρόπο που επιθυμούσε. Έπειτα, ο δεύτερος παίκτης πήρε μια άλλη γωνία και κλήθηκε να την τοποθετήσει πλάι ή πάνω από την αρχική γωνία, χωρίς να αλλοιώσει την προηγούμενη θέση του σχήματος. Έτσι, ένα - ένα τα παιδιά στήριξαν τις γωνίες τους στις γωνίες των συμπαικτών τους και δημιούργησαν το δικό τους οικοδόμημα.

Στο τέλος, απαθανάτισα το συλλογικό έργο των παιδιών και τα παιδιά μαζεύτηκαν στο τρενάκι του Ν3, με αποχαιρέτησαν και αποχώρησαν για την αίθουσά τους.

Μετά από λίγη ώρα κατέφθασε το τρενάκι του Ν4. Πραγματοποιήσαμε τα ίδια παιχνίδια και γελάσαμε πάρα, μα πάρα πολύ στην αναπαράσταση της μικρής, της καμαρωτής και της φαρδιάς γωνίας με τα σώματά μας. Ευτυχώς που υπήρχαν και τα καναπεδάκια πίσω από τα κεφάλια των παιδιών, γιατί τελικά το τέντωμα της φαρδιάς γωνίας εκτός από δύσκολο αποδείχτηκε και ξεκαρδιστικό. Στο παιχνίδι με το οικοδόμημα φτιάξαμε ένα πολύ όμορφο κτίριο με σκεπές και τα παιδιά κατενθουσιάστηκαν με το αποτέλεσμα. Αφού με αποχαιρέτησε και το τρενάκι του Ν4, έφτασε και η σειρά του Ν5 για το δικό του Εργαστήρι Σκέψης. 

 

 

Ακολουθώντας το ίδιο μοτίβο, παίξαμε, τεντωθήκαμε, τραγουδήσαμε λίγο και το τραγούδι "Τα τρία σημεία", κολλήσαμε και τις γωνίες μας και στο τέλος τα παιδιά δημιούργησαν το δικό τους οικοδόμημα, που ένα μέρος του θύμιζε το δωμάτιο του λαβύρινθου που είχε υλοποιήσει το κάθε παιδί σε προηγούμενο εργαστήρι.

Κρατάω ως κορυφαία στιγμή του εργαστηρίου την άσκηση με τις γωνίες. Τελικά, αποδείχτηκε και πολύ χρήσιμη γιατί γνωρίσαμε τα είδη γωνιών, αλλά και πολύ πρακτική, αφού ... τεντωθήκαμε για τα καλά!