Το μεσημέρι της Παρασκευής 18 Ιουνίου επιφύλαξε στους μικρούς μου φίλους μια διαφορετική παιγνιώδη δραστηριότητα. Τα παιδιά άκουσαν με προσοχή την περιπέτεια του Κοτάκη, που στην προσπάθειά του να γευτεί τα πεντανόστιμα σκουλήκια του περιβόητου πράσινου λιβαδιού του προκάλεσε μεγάλη ζημιά -και εν τέλει φυλακίστηκε από τον βάτραχο φύλακά του - και ενεπλάκησαν ενεργά στο παιχνίδι "Σώστε το κοτάκι!".
Τα παιδιά ανέλαβαν να καθοδηγήσουν τη Σάλυ, τη σαλιγκαρούλα φίλη του Κοτάκη για να βρει τον φύλακα και να διαπραγματευτεί την απελευθέρωση του φίλου της. Οι παίκτες συμμμετείχαν με ιδιαίτερο ζήλο στις τρεις αποστολές που της όρισε ο βάτραχος. Το παιχνίδι απαιτούσε δεξιότητες στον προσανατολισμό, τις οποίες δεν διέθεταν τα παιδιά, αλλά τις κατέκτησαν μέσα από το παιχνίδι. Η ιστορία του παιχνιδιού στηρίχτηκε στην πυραμίδα του Freytag και μύησε τα παιδιά στα μυστικά της δημιουργίας μιας περιπέτειας, αλλά και στα βήματα συγγραφής μιας καλής ιστορίας. Τα υλικά που αξιοποιήθηκαν για την υλοποίηση του παιχνιδιού ήταν όλα γνώριμα στα παιδιά από προηγούμενα παιχνίδια και δραστηριότητες. Παράλληλα, το παιχνίδι προσέφερε στους μικρούς παίκτες μια απολαυστική βιωματική εμπειρία για να αποφασίσουν τα ίδια τον τρόπο διεκπεραίωσης των αποστολών και ανέδειξε την ύπαρξη της λογικής ακολουθίας στη σκέψη.
Το μεσημέρι της Τρίτης 22 Ιουνίου επαναλήφθηκε το παιχνίδι σωτηρίας, μόνο που αυτή τη φορά, ανέλαβαν τα ίδια τα παιδιά να τοποθετήσουν ΌΛΑ τα στοιχεία του παιχνιδιού στο πάτωμα της αίθουσας σκέψης. Έπειτα, από τον ρόλο του μηχανικού ανέλαβαν τον ρόλο του παίκτη και με τη δύναμη της φαντασίας και της καλής τους διάθεσης κατανόησαν πως το παιχνίδι έχει πολλές δυνατότητες παραμετροποίησης. Ένα άλλο στοιχείο που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι όταν ο παίκτης που κρατούσε το σαλιγκαράκι έπρεπε να λάβει την απόφαση της επόμενης κίνησης του σαλιγκαριού, όλα τα παιδιά συμμετείχαν και συναποφάσιζαν ορθά για τη κίνηση. Υπήρξαν ελάχιστες περιπτώσεις που μερικοί παίκτες αποφάσισαν λανθασμένα. Οι αποφάσεις αυτές ήταν ιδιαιτέρως χρήσιμες, γιατί τα παιδιά καθοδηγήθηκαν στην αυτοδιόρθωση και στην επισφράγιση της ορθής επιλογής.
Στο τέλος του παιχνιδιού πραγματοποιήθηκε συζήτηση για τους ήρωες της ιστορίας, για την παραβίαση των κανόνων και τη συνέπεια της τιμωρίας, για την αξία της φιλίας και της αλληλοβοήθειας, αλλά και τη σημασία της εμπλοκής όλων στη λήψη των αποφάσεων. Πρόσθετα, αναφέρθηκε στα παιδιά ένα συνώνυμο για τον τρόπο του παιχνιδιού, που δεν είναι άλλο από τη λέξη "Αλγόριθμος".
Η συνάντησή μας ολοκληρώθηκε με ένα ατομικό παιχνίδι για να βρούμε τη σειρά με την οποία θα ανέβαιναν τα παιδιά στο τρένο αποχώρησης από την αίθουσα σκέψης. Κάθε παιδί πήρε στα χεράκια του από ένα υφασμάτινο τετράγωνο και τέσσερις γωνίες και προσπάθησε να ταιριάξει τις ξύλινες γωνίες στις γωνίες του υφάσματος. Όποιος τελείωνε το ταίριασμα ανέβαινε στο τρένο. Μ' αυτόν τον τρόπο αποχαιρετηθήκαμε και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για το επόμενο ταξίδι στη χώρα της Σκέψης.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου