Μετά το παιχνίδι με τα σημεία, τη δημιουργία ευθειών με τη βοήθεια των γραμμών που κρύβουν οι αρμόστοκοι των πλακιδίων του πατώματος, τα τρίγωνα, τις γωνίες, τους λαβύρινθους και τις γρήγορες διαδρομές ήρθε και η ώρα του κύκλου. Έτσι, το καλωσόρισμα της Τρίτης απαιτούσε από τα λατρεμένα μου παιδάκια διαφορετική διάταξη. Όπως κάθε φορά, τα πρώτα παιδιά που θα καλωσόριζα ήταν τα μωρά του Ν3. Λίγο πριν μπουν στην αίθουσα τοποθέτησα στο πάτωμα μια υδρόγειο σφαίρα. Όταν μπήκαν τα παιδιά τα τακτοποίησα να καθίσουν κυκλικά στο πάτωμα και έβγαλα από το πολύχρωμο τσαντάκι μου τις κάρτες με τα ονόματά τους. Στο άκουσμα κάθε κάρτας το παιδάκι που άκουγε το όνομά του κουνιόταν χαρούμενο και έσπρωχνα προς το μέρος του την καρτούλα του. Αφού χαιρετηθήκαμε όλοι, ζήτησα από τα παιδιά να τοποθετήσουν τις κάρτες μπροστά τους στο πάτωμα και τους ανακοίνωσα ότι ο φίλος μας ο Μαρσέλ, το πρόβατο, τους είχε γράψει νέο τραγουδάκι, αυτή τη φορά για τον κύκλο της χαράς . Έτσι, άρχισα να σιγοτραγουδώ τον σκο
Στο πρώτο εργαστήρι τα παιδιά γνώρισαν τον Μαρσέλ, το προβατάκι μου, που είναι ντυμένο με μπόλικα ουράνια τόξα και πανέμορφα λουλούδια της Άνοιξης. Ο Μαρσέλ, το πρόβατο, αγαπά πολύ τη στιχουργική και το τραγούδι. Μάλιστα, έχει γράψει κι ένα τραγουδάκι για τα παιδιά, το οποίο φρόντισα να το εκτυπώσω σε μικρά χαρτάκια διπλής όψης για να το έχω μαζί μου στη συνάντησή μας. Αφού απήγγειλα κάποιους στίχους του τραγουδιού, μοίρασα στα παιδιά τα χαρτάκια και ξεκίνησα να τραγουδάω τον σκοπό του κάνοντας παντομίμα τις λέξεις "1, 1+1, 2, πηγαίνω" κτλ. Εκείνα άρχισαν να κουνιούνται στο ρυθμό και να προσπαθούν να μάθουν τις λέξεις. Το σημείο Ένα κι ένα κάνουν δύο το μαθαίνω στο σχολείο που πηγαίνω το πρωί σαν ξυπνήσει η Αυγή. Ένα κι ένα κάνουν δύο κι εγώ παίρνω ένα σημείο το αφήνω στο χαρτί μια τελίτσα να φανεί. Κι αφού βάλω το σημείο τον κανόνα για τα δύο φέρνω τώρα στο μυαλό κι άλλο ένα θέλω εδώ. Και μια δεύτερη τελεία ζωγραφίζω μ’ αγωνία και κοιτάζω στο χαρτί δύο σημεία είναι εκεί...