Τσιπούπολη - Chipoupolis

Κυριακή πρωί, λίγο μετά τα μέσα του Μάρτη και εκεί κάπου ανάμεσα στο φοβερό βουητό του θυμωμένου αέρα, μια απλή υπάλληλος γραφείου κάθεται σε ένα μικρό ηλιακό δωμάτιο και συλλογίζεται έναν κύκλο δράσεων που μόλις ολοκλήρωσε. Κοιτάζει με νοσταλγία τις φωτογραφίες του προαύλιου χώρου των Ανοιχτών Σχολείων, που έμπαινε για 8 πρωινά Σαββάτου τους περασμένους μήνες, πότε με ήλιο και πότε με καταιγίδες, και σκέφτεται όλες εκείνες τις στιγμές που της χάρισε το αγαπημένο της θεατρικό παιχνίδι και οι γονείς με τα παιδάκια που συμμετείχαν σε κάθε δράση.   Αισθάνεται μια μικρή λύπη, γιατί έκλεισε ο κύκλος των δράσεων γονέων-παιδιών στο πρόγραμμα «Ανοιχτά Σχολεία» του Δήμου Αθηναίων, αλλά η λύπη αυτή πλαισιώνεται με αρκετή ικανοποίηση, χαρά, ολοκλήρωση και αγάπη για την εμπιστοσύνη που της έδειξαν μικροί και μεγάλοι, οπότε χαμογελάει στις εικόνες και αποφασίζει να τις ενσωματώσει σε ένα μικρό άρθρο. Τελικά, η επιλογή εικόνων δεν είναι εύκολη υπόθεση και το σφύριγμα του τρομακτικο...

Οι γειτονιές της Αθήνας συναντιούνται στα Ανοιχτά Σχολεία και ο μικρός μου ήρωας μου, ο Απόστολος, δεν έχασε την ευκαιρία να πεταχτεί σ' αυτά, για να παίξει με γονείς και παιδιά και να τους γνωρίσει τους πέντε βασικούς τύπους δεδομένων στον Προγραμματισμό Η/Υ. Τον περασμένο Μάιο, ανακάλυψα τυχαία το ανοιχτό κάλεσμα για την υποβολή πρότασης για δράση. Έτσι, δίχως δεύτερες σκέψεις, συμπλήρωσα τη σχετική φόρμα για το εκπαιδευτικό μου πρόγραμμα με τίτλο «Ο Απόστολος στην Πυθωνία» και την υπέβαλα στη σχετική ηλεκτρονική διεύθυνση για αξιολόγηση από συγκεκριμένη Ομάδα Εργασίας για το εκπαιδευτικό της περιεχόμενο. Κάθε πρόταση για υλοποίηση δράσης που υποβάλλεται στο πρόγραμμα Ανοιχτά Σχολεία, εξετάζεται αν πληροί τα ακόλουθα κριτήρια: ü   Να απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής ηλικίας, μαθητές πρωτοβάθμιας ή/και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, παιδαγωγούς και εκπαιδευτικούς, γονείς ή κατοίκους της τοπικής κοινότητας. ü   Να είναι καλοσχεδιασμένη, συνεκτική και τεκμηριωμένη ...

Εδώ και αρκετή ώρα είμαι καθισμένη στο γραφείο μου και προσπαθώ να γράψω τις σκέψεις μου για τις όμορφες στιγμές της περασμένης Παρασκευής. Πληκτρολογώ κάτι, μετά το σβήνω, κοιτάζω τις φωτογραφίες από την αφήγηση του καπετάνιου και της γοργόνας στην πανέμορφη αίθουσα υποδοχής του ξενοδοχείου Marpessa στο Αγρίνιο, όπου γνώρισα τις οικογένειες των νηπίων του 23ου Νηπιαγωγείου Αγρινίου και τις νηπιαγωγούς τους και ειλικρινά δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω να γράφω και τι να πρωτοσημειώσω. Όπως κάθε πρωινό, κι αυτή την Παρασκευή, το ξυπνητήρι μου χτύπησε στις 6. Μόνο που προχτές, πετάχτηκα από το κρεβάτι μου δίχως δεύτερη σκέψη, μιας και δεν είχα φορτώσει στο αυτοκίνητο όλη μου την προίκα για το ταξίδι στη γενέτειρα. Η προίκα μου βέβαια, δεν απαρτίζεται από σεμέν και δαντέλες, αλλά από μπόλικα αναμνηστικά για τους μικρούς μου φίλους, μα και τα καλύτερα ρούχα της ντουλάπας μου, για τις σπουδαίες μου συναντήσεις. Το ταξίδι μου προς την πατρίδα δεν ήταν καθόλου κουραστικό. Κάθε άλλο! Στη ...