Κυριακή πρωί, λίγο μετά τα μέσα του Μάρτη και εκεί κάπου ανάμεσα στο
φοβερό βουητό του θυμωμένου αέρα, μια απλή υπάλληλος γραφείου κάθεται σε ένα
μικρό ηλιακό δωμάτιο και συλλογίζεται έναν κύκλο δράσεων που μόλις ολοκλήρωσε.
Κοιτάζει με νοσταλγία τις φωτογραφίες του προαύλιου χώρου των Ανοιχτών Σχολείων,
που έμπαινε για 8 πρωινά Σαββάτου τους περασμένους μήνες, πότε με ήλιο και πότε
με καταιγίδες, και σκέφτεται όλες εκείνες τις στιγμές που της χάρισε το
αγαπημένο της θεατρικό παιχνίδι και οι γονείς με τα παιδάκια που συμμετείχαν σε
κάθε δράση.
Αισθάνεται μια μικρή λύπη, γιατί έκλεισε ο κύκλος των δράσεων
γονέων-παιδιών στο πρόγραμμα «Ανοιχτά Σχολεία» του Δήμου Αθηναίων, αλλά η λύπη
αυτή πλαισιώνεται με αρκετή ικανοποίηση, χαρά, ολοκλήρωση και αγάπη για την
εμπιστοσύνη που της έδειξαν μικροί και μεγάλοι, οπότε χαμογελάει στις εικόνες
και αποφασίζει να τις ενσωματώσει σε ένα μικρό άρθρο.
Τελικά, η επιλογή εικόνων δεν είναι εύκολη υπόθεση και το σφύριγμα του
τρομακτικού αέρα καθυστερεί την απόφαση της απλής μας υπαλλήλου. Μετά το πέρας
αρκετών λεπτών της ώρας, για να πάει κόντρα στον άνεμο, επιλέγει να μοιραστεί
με τους διαδικτυακούς της φίλους επτά φωτεινές φωτογραφίες, όλες από την
τελευταία της επίσκεψη στο 132ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών. Οι έξι από τις επτά εικόνες, στόλιζαν τους τοίχους του συγκροτήματος
σχολείων στη Γκράβα, ενώ η εικόνα του «ευ», βρίσκονταν μέσα στην τάξη που πραγματοποίησε
την τελευταία της δράση, πλάι στον αγαπημένο της πράσινο πίνακα.
Τα οκτώ πρωινά του Σαββάτου που έμπαινα στα Ανοιχτά Σχολεία, ένιωθα ότι βρισκόμουν σε ένα χαρούμενο λιβάδι, γεμάτο έξυπνους μάγκες, έτοιμους
να αγκαλιάσουν τα ανθισμένα δέντρα γνώσης της αγαπημένης μου Τσιπούπολης. Στο
δάσος πετούσαν κατακόκκινες ζωηρές πεταλούδες, που δεν άφηναν κανέναν να νιώθει
μόνο. Κι όταν τελείωνα τη δράση μου, έφευγα πάντα πλημμυρισμένη από ευγνωμοσύνη
για τους γονείς, που μου εμπιστεύτηκαν τον πολύτιμο χρόνο τους, αλλά και τα
μυαλουδάκια των παιδιών τους, έχοντας ζωγραφισμένο στο μέτωπό μου ένα τεράστιο «Ευχαριστώ».
Ευχή μου για όλους ήταν και είναι πάντοτε η φράση: «Με την καρδιά
μαθαίνεις καλύτερα.»
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου