Τσιπούπολη - Chipoupolis

Κυριακή απόγευμα, λίγο μετά τις 6, επιστρέφει η ταξιδιώτισσα μάνα στο σπίτι μετά από τριήμερη απουσία εκπαιδευτικού χαρακτήρα. Ύστερα από λίγη συζήτηση, διαπιστώνω πως το μικρό λουλούδι της οικογένειας έχει διδαχθεί τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, αλλά δεν έχει όρεξη για επανάληψη. Δεν επιμένω πολύ, για να πείσω τον θησαυρό μου. Τρώγομαι όμως για να διαπιστώσω ότι είναι διαβασμένος. Ξαφνικά, μου 'ρχονται στο νου τα πρωινά λόγια του καθηγητή μου στο μάθημα της Δημιουργικής Γραφής και οι προτάσεις του για τη μεταγραφή των κειμένων. «Αναστάση, θέλεις να παριστάνεις τον Θεμιστοκλή κι εγώ τον Ευρυβιάδη και να αναπαραστήσουμε το διάλογο των αρχηγών πριν τη μάχη στη Σαλαμίνα;».  Δεν βλέπω και ιδιαίτερο ζήλο, οπότε συνεχίζω. «Αναστάση, είσαι να κάνουμε ένα τραγούδι χιπ χοπ κι άμα σας βάλει τεστ η κυρία Κωνσταντίνα, εσύ να της απαντήσεις με ομοιοκαταληξία για να την αιφνιδιάσεις;». Αυτή η πρόταση είναι πιο κοντά στο μπουμπούκι μου κι έτσι αρπάζω γρήγορα μια λευκή κόλλα από το συρτά

Εδώ και δυο μέρες παλεύω να συλλέξω το υλικό των επισκέψεων της περασμένης χρονιάς. Ομολογώ ότι φέτος είμαι πιο γρήγορη στη συλλογή και πιο αυστηρή με τον χρόνο που θα σπαταλήσω για την καταγραφή του απολογισμού μου. Ίσως επειδή οι 31 επισκέψεις μου δεν ήταν τελικά και τόσες πολλές σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Ίσως πάλι επειδή αν ολοκληρώσω γρήγορα αυτή την εργασία θα έχω χρόνο, για ν' αρχίσω άλλη. Έτσι είναι η ζωή μου. Μια αδιάκοπη εναλλαγή εργασιών. Για να γεμίζει ο χρόνος και να μπορώ να αισθάνομαι έντονα την κάθε στιγμή της ζωής μου. Μιας ζωής που έφτασε στα όριά των αντοχών της δύο φορές την περασμένη χρονιά...  Για την καταγραφή του απολογισμού συμβουλεύομαι την ατζέντα μου, τη διαδικτυακή μου σελίδα, το κοινωνικό μου προφίλ και το επικαιροποιημένο βιογραφικό μου. Δεν θέλω να ξεχάσω καμία δράση. Όχι από αλαζονεία, αλλά από σεβασμό σε όλους αυτούς που μου άνοιξαν την πόρτα του σχολειού τους ή του εκπαιδευτικού τους χώρου. Όπως και το 2017, έτσι και το 2018 οι περ