Τσιπούπολη - Chipoupolis

Το μεσημέρι της Παρασκευής 18 Ιουνίου επιφύλαξε στους μικρούς μου φίλους μια διαφορετική παιγνιώδη δραστηριότητα. Τα παιδιά άκουσαν με προσοχή την περιπέτεια του Κοτάκη, που στην προσπάθειά του να γευτεί τα πεντανόστιμα σκουλήκια του περιβόητου πράσινου λιβαδιού του προκάλεσε μεγάλη ζημιά -και εν τέλει φυλακίστηκε από τον βάτραχο φύλακά του - και ενεπλάκησαν ενεργά στο παιχνίδι " Σώστε το κοτάκι! ". Τα παιδιά ανέλαβαν να καθοδηγήσουν τη Σάλυ, τη σαλιγκαρούλα φίλη του Κοτάκη για να βρει τον φύλακα και να διαπραγματευτεί την απελευθέρωση του φίλου της. Οι παίκτες συμμμετείχαν με ιδιαίτερο ζήλο στις τρεις αποστολές που της όρισε ο βάτραχος. Το παιχνίδι απαιτούσε δεξιότητες στον προσανατολισμό, τις οποίες δεν διέθεταν τα παιδιά, αλλά τις κατέκτησαν μέσα από το παιχνίδι. Η ιστορία του παιχνιδιού στηρίχτηκε στην πυραμίδα του Freytag και μύησε τα παιδιά στα μυστικά της δημιουργίας μιας περιπέτειας, αλλά και στα βήματα συγγραφής μιας καλής ιστορίας. Τα υλικά που αξιοποιήθηκαν για τη

Το μεσημέρι της Τρίτης 15 Ιουνίου έφτασε και μαζί του έφτασε στο Eργαστήρι μας και το τρενάκι του Ν3 και τακτοποιήθηκε στα καναπεδάκια. Αφού καλωσόρισα τα παιδιά με την αγαπημένη μας συνήθεια - το μοίρασμα των καρτών του εργαστηρίου- άνοιξα το κουτί της Σκέψης και έδωσα σε κάθε παιδάκι από ένα ζευγάρι ξυλάκια. Έπειτα, θυμηθήκαμε την ψηφιακή αφήγηση των τριών σημείων ( http://chipoupolis.blogspot.com/2021/06/2.html ).  Λίγο πριν ολοκληρωθεί η ψηφιακή αφήγηση, μείναμε στο σημείο μετακίνησης του ενός από τα τρία σημεία που μεταβάλλει τη γωνία από μικρή σε καμαρωτή και φαρδιά. Τότε, κάλεσα τα παιδιά να κατέβουν από τα καναπεδάκια και να καθίσουν στο πάτωμα στηρίζοντας την πλάτη τους στα καναπεδάκια. Ύστερα, τους ζήτησα να μιμηθούν τις κινήσεις μου και να τεντωθούμε, να μαζευτούμε και να σταθούμε καμαρωτοί με την πλάτη ίσια και τα πόδια μας ενωμένα.          Αφού επαναλάβαμε το τέντωμα, το μάζεμα και το καμάρωμα συνέχισα την προβολή της ψηφιακής αφήγησης και διαπιστώσαμε πως αν ενώσουμε με

Να ξημερώνει Παρασκευή κι αμέσως πάλι Τρίτη... Και δεν άργησε να έρθει η Παρασκευή της 11ης Ιουνίου. Για τη μέρα αυτή είχα ετοιμάσει πάρα πολλές εκπλήξεις για τα παιδάκια του Εργαστηρίου Σκέψης. Έτσι, φόρτωνα, φόρτωνα κι όλο τακτοποιούσα τις τσάντες μου στο πορτ μπαγκαζ του αυτοκινήτου. Όταν γέμισε, ξεκίνησα για τον επίγειο Παράδεισό μου.  Φτάνοντας στον προορισμό μου άρχισα να κατεβάζω με προσοχή τις αγαπημένες μου κούκλες. Ναι, οι ήρωες των παραμυθιών και των ιστοριών μου ήταν έτοιμοι για να  γνωριστούν με τα παιδιά. Μόλις μπήκα στον βρεφονηπιακό σταθμό οι πρώτες που ενθουσιάστηκαν με τη συντροφιά μου ήταν οι δασκάλες των παιδιών. Έπειτα, κατευθύνθηκα στην αίθουσα που υποδέχομαι τα μικρά μου λουλούδια και τακτοποίησα τους επισκέπτες των παιδιών στα καρεκλάκια της αίθουσας. Μπροστά από κάθε ήρωα άφησα ένα αντικείμενο που αντιστοιχούσε σε ένα διαφορετικό δημιουργικό παιχνίδι.    Σε λίγο έφτασε και το τρενάκι των παιδιών και τακτοποιήθηκε στα καναπεδάκια του. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με

Στο πρώτο εργαστήρι τα παιδιά γνώρισαν τον Μαρσέλ, το προβατάκι μου, που είναι ντυμένο με μπόλικα ουράνια τόξα και πανέμορφα λουλούδια της Άνοιξης. Ο Μαρσέλ, το πρόβατο, αγαπά πολύ τη στιχουργική και το τραγούδι. Μάλιστα, έχει γράψει κι ένα τραγουδάκι για τα παιδιά, το οποίο φρόντισα να το εκτυπώσω σε μικρά χαρτάκια διπλής όψης για να το έχω μαζί μου στη συνάντησή μας. Αφού απήγγειλα κάποιους στίχους του τραγουδιού, μοίρασα στα παιδιά τα χαρτάκια και ξεκίνησα να τραγουδάω τον σκοπό του κάνοντας παντομίμα τις λέξεις "1, 1+1, 2, πηγαίνω" κτλ. Εκείνα άρχισαν να κουνιούνται στο ρυθμό και να προσπαθούν να μάθουν τις λέξεις. Το σημείο Ένα κι ένα κάνουν δύο το μαθαίνω στο σχολείο που πηγαίνω το πρωί σαν ξυπνήσει η Αυγή. Ένα κι ένα κάνουν δύο κι εγώ παίρνω ένα σημείο το αφήνω στο χαρτί μια τελίτσα να φανεί. Κι αφού βάλω το σημείο τον κανόνα για τα δύο φέρνω τώρα στο μυαλό κι άλλο ένα θέλω εδώ. Και μια δεύτερη τελεία ζωγραφίζω μ’ αγωνία και κοιτάζω στο χαρτί δύο σημεία είναι εκεί...