Αν στη ζωή μου κάτι λάτρεψα πολύ, είναι οι στιγμές μου στα σχολεία. Την περασμένη Παρασκευή, λίγο μετά την εκδήλωση για τον εορτασμό του Πολυτεχνείου, βρέθηκα στο Δημοτικό Σχολείο Άνω Καλλινίκης (Φλώρινα) για να συναντήσω τη συμμαθήτρια μου, Μαρία Περιβολάρη και τα μαθητουδια της, με σκοπό να παίξουμε το παιχνίδι της αφήγησης. Οι στιγμές σε αυτό το ευλογημένο ακριτικό χωριό ήταν μοναδικές. Μπήκα σε ένα περιβόλι αγαπης κι ανθισα ολόκληρη! Με τι αγάπη, με τι χαρά με υποδέχθηκαν τα παιδακια δεν λέγεται. Πρώτη φορά, μου είπε η Μαρία ότι έβλεπαν από κοντά συγγραφέα... Πρώτη φορά ένιωσα τόσο σεβασμό για το πρόσωπο μου, κάτι που φυσικά προέκυψε από τον τρόπο που προετοίμασε τα παιδιά η Μαρία. Τα λόγια μου είναι πάμφτωχα μπροστά στην πλούσια ψυχική ανταμοιβή μου. Η δουλειά που γίνεται στο Δημοτικό Σχολείο Άνω Καλλινίκης είναι εκπληκτική. Αυτό που δεν είχα ζήσει ποτέ μου είναι να δω παιδιά του Γυμνασίου στο χώρο του Δημοτικού σχολείου να συμμετέχουν στο παιχνίδ...
Στην Τσιπούπολη αγαπάμε το παιδί, τη λογοτεχνία, τα μαθηματικά και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές.
Αριάδνη Δάντε