Συντροφιά με το νεραϊδένιο πιάνο των χρωμάτων

Τα τελευταία χρόνια οι ημέρες της κανονικής μου άδειας είναι πραγματικά κερδισμένες ημέρες. Το πρωινό της περασμένης Τρίτης ήταν για μένα ένα ξεχωριστό πρωινό, μιας και για 3 ώρες και ένα τέταρτο ήμουνα δίπλα από το χειριστή του νεραϊδένιου πιάνου των χρωμάτων του εργοστασίου Printfair βλέποντας το παραμύθι μου να παίρνει σάρκα και οστά.

Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, ο λόγος της παρουσίας μου στο εργοστάσιο ήταν η παρακολούθηση της διαδικασίας εκτύπωσης του παιδικού μου βιβλίου με τίτλο "Η Ανάσσα του Πάγου", μια διαδικασία που τελικά αποδείχθηκε ιδιαίτερα απαιτητική σε προσοχή, αλλά και σε ορθοστασία...

Πού να φανταζόμουν την ταχύτητα, αλλά και την συγκέντρωση με την οποία θα έλεγχε ο κύριος Γιάννης τα δείγματα των 8σέλιδων του βιβλίου μου και με τι προσήλωση θα τσέκαρε τα περιθώρια, τα χρώματα, τις σκιές και ποιος ξέρει τι άλλες παραμέτρους ...

Από την άλλη, εγώ παρίστανα λίγο την ρεπόρτερ θέτοντας ερωτήματα για τα μηχανήματα και τις ρυθμίσεις, αλλά και λίγο Κρουέλα Ντεβίλ, μιας και κάθε λίγο στεκόμουν πάνω από την ειδική λάμπα και ψείριζα πότε τα μάγουλα της μικρής μου Ίντα, πότε τα διαμαντένια δάκρυα του Άξελ ή το πλούσιο κόκκινο χρώμα της στολής του Άι-Βασίλη.

Η διαδικασία εκτύπωσης του παραμυθιού ξεκίνησε λίγο μετά τις 11.

Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν οι τέσσερις λαμαρίνες με ακίδες, πάνω στις οποίες τύπωνε ο εκτυπωτής τα 8σελιδα του βιβλίου. Στη συνέχεια, ο χειριστής τοποθετούσε τις λαμαρίνες στον τερατο-εκτυπωτή, ώστε να διαβαστούν οι αποχρώσεις των λαμαρινών και να εκτυπωθούν τα σωστά χρώματα σε κάθε σελίδα του βιβλίου.

Την εντολή βέβαια για την εκτύπωση την έδινε ο χειριστής από το αντίστοιχο λογισμικό της πελώριας φωτεινής κονσόλας και την ρύθμιση των χρωμάτων την καθόριζαν τα δάχτυλα του χειριστή που έπαιζαν τα μαγικά πλήκτρα του νεραϊδένιου πιάνου των χρωμάτων.

-"Και τι κάνουμε εδώ;" , ρώτησα σε μια στιγμή τον ήρεμο κύριο Γιάννη.

-"Δίνουμε κόκκινο, χαμηλώνουμε το κίτρινο...ανεβάζουμε το γαλάζιο.", απάντησε ο κύριος Γιάννης με ήρεμη φωνή, τα μάτια καρφωμένα στο δείγμα και τα δάχτυλα πάνω στο νεραϊδένιο πιάνο.

Κάθε δείγμα τοποθετούνταν κάτω από τη φωτεινή επιφάνεια του τραπεζιού ελέγχου. Και αφού κατασταλάξαμε στα χρώματα ξεκίνησε το καταπληκτικό παιχνίδι της αποτύπωσης των χρωμάτων της εικονογράφου του παραμυθιού.

Και είναι μεγάλο άγχος για τον επιβλέποντα να βλέπει το έργο του εικονογράφου του να φωτίζεται όπως πρέπει. Και εγώ δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να αδικήσω τα όμορφα χρώματα της Τάνιας Πεχλιβανίδου που έντυσαν την ιστορία της Ανάσσας του Πάγου.

Κάθε τόσο, ο χειριστής έπαιρνε εκτυπωμένα φύλλα και τα έλεγχε στο φως για ατέλειες, αλλαγή χρωμάτων και ότι άλλο μπορεί να ελέγχει ο υπεύθυνος της παραγωγής ενός βιβλίου.

Σε κάθε έλεγχο, όπου έκρινε απαραίτητο, ο κύριος Γιάννης αυξομείωνε άμεσα τα χρώματα από τα μαγικά πλήκτρα του νεραϊδένιου πιάνου του.

Μετά την ολοκλήρωση του πρώτου 8σελιδου, ο κύριος Γιάννης πήρε τις επόμενες λαμαρίνες και με απόλυτη συγκέντρωση πέρασε στον έλεγχο του επόμενου γιγάντιου φύλλου εκτύπωσης.

Κι ύστερα το επόμενο, το μεθεπόμενο και όταν ήρθε η ώρα του τελευταίου φύλλου αντίκρισα το εξώφυλλο της Ανάσσας του Πάγου και συγκινήθηκα. Να βλέπεις την ιστορία σου που την έγραψες πριν δυο χρόνια, έτοιμη να ντυθεί με το πιο όμορφο κομμάτι του : το εξώφυλλο.

Βέβαια, πιστεύω ότι τη μεγαλύτερη συγκίνηση θα τη λάβω όταν το πιάσω έτοιμο στα χέρια μου. Ο κύριος Γιάννης έβαλε τα δυνατά του για την εκτύπωση του τέταρτου βιβλιοπαιδιού μου και εγώ το είδα να γεννιέται από κοντά.

Πάντως, όσοι από τους αναγνώστες μου βρείτε αχνές και παγωμένες τις φατσούλες των πρωταγωνιστών του βιβλίου δεν θα φταίω εγώ, ούτε ο κύριος Γιάννης.... Θα φταίει η Ανάσσα που μου τους ξεπάγιασε! :)

Ευτυχώς έγραψα 32 σελίδες. Με πέθανε η μέση μου!!! Αλλά δεν θα έφευγα από εκεί αν δεν τελείωνε. Ήταν μια φανταστική εμπειρία και τη συστήνω και σε εκπαιδευτικούς για σχολική εκδρομή!