Ένας γίγαντας στο 3ο Νηπιαγωγείο Ναυπάκτου

Παρασκευή και 13, η τυχερή μου μέρα...

Καθώς το ψηφιακό ρολόι του αυτοκινήτου μου έδειχνε την 10η πρωινή, εγώ στριφογύριζα το κλειδί κι έσβηνα την μηχανή του αμαξιού, γιατί είχα φτάσει στο 3ο Νηπιαγωγείο Ναυπάκτου. Αγκαλιά με τα πέντε μαγικά κουβαδάκια μου, το λαπτοπάκι μου, τα βιβλιοπαιδάκια μου, και τα αναμνηστικά των νηπίων, πλησίασα το κουδούνι του επίγειου παραδείσου και άρχισα να το χτυπάω ανυπόμονα.

Στο κουδούνισμα ακούστηκαν οι ψιλές φωνούλες των παιδιών, που επαναλάμβαναν την ίδια λέξη:  «Ήρθε, ήρθε, ήρθε...». Πολύ γρήγορα, η πόρτα άνοιξε διάπλατα και αντίκρισα την κυρία Ελένη Δημητρέλλου, νηπιαγωγό των παιδιών, αλλά και μαθήτριά μου στα Σεμινάρια «Μαθαίνω Πληροφορική δίχως Υπολογιστή», που πραγματοποιήθηκαν το Δ' Τρίμηνο του 2016 στο Αγρίνιο.

Μπαίνοντας στο χώρο του Νηπιαγωγείου, οι φωνές των παιδιών άρχισαν να ακούγονται πιο δυνατά, μα αντί για ρήμα, τώρα σχημάτιζαν τη φράση: «Κυρία, είναι γίγαντας! Είναι γίγαντας!»

Προσπάθησα με ένα πλατύ χαμόγελο να πείσω τα νήπια ότι δεν είμαι γίγαντας, αλλά επειδή δεν με βοηθούσε το παρουσιαστικό μου, κατέβηκα λίγο χαμηλότερα από το επίπεδο των παιδιών κι έτσι κατάφερα να μεταμορφώσω τον γίγαντα σε νάνο...

Κι επειδή η Ελένη είχε πει στα παιδιά ότι θα παίξουμε, τα παιδιά δεν άργησαν να θέσουν και το επόμενο ερώτημα: «Πότε Θα παίξουμε;».

Έτσι λοιπόν, ξεκίνησα να αφηγούμαι στους πεντάχρονους φίλους μου το κακό που βρήκε τη θεία Μνήμη, ότι έχασε δηλαδή τα πολύτιμα γραπτά της, και την ανάγκη του ταξιδιού στη ζούγκλα της Πυθωνίας. Κι ούτε λίγο, ούτε πολύ, δεν άργησα να μεταμορφωθώ στον μικρό Απόστολο, τον ανιψιό της θείας Μνήμης που θα πραγματοποιούσε το μεγάλο ταξίδι στην άγρια ζούγκλα. 

Αυτό που λατρεύω πάντα στα πεντάχρονα, είναι η θετική στάση τους στο παιχνίδι και η αρμονική μας συνύπαρξη στο ταξίδι αναζήτησης των χαμένων θησαυρών της θείας Μνήμης. Έτσι έγινε και σε ετούτη τη συνάντηση.

Οι μικροί θησαυροί της ωραίας Ελένης εντόπισαν τα χαμένα αντικείμενα της θείας Μνήμης και κατάφεραν να μάθουν τους χαρακτήρες, τις συμβολοσειρές, τους ακέραιους αριθμούς, τα κλάσματα, τους δεκαδικούς αριθμούς και τις λογικές απαντήσεις και εγώ κέρδισα το ομορφότερο δώρο του κόσμου, την αγκαλιά των παιδιών.

Φεύγοντας, πήρα μαζί μου και ένα ακόμη ανεκτίμητο δώρο : ένα τρυφερό πακέτο με τις ζωγραφιές και τις σκέψεις των παιδιών για το εξώφυλλο του χριστουγεννιάτικου παραμυθιού της Ανάσσας του Πάγου. 

Τα παιδιά, δίχως να γνωρίζουν το παραμύθι, απάντησαν στο ερώτημα: «Γιατί νομίζεις ότι θα μιλάει αυτή η ιστορία; (Ζωγράφισέ το)» γράφοντας τα εξής:

«Η νεράιδα έφτιαχνε με τον πάγο ανθρωπάκια που ήθελαν να ταξιδέψουν και μπήκαν σε μια βάρκα. Έτσι ταξίδεψαν σε όλο τον κόσμο.», Βαγγέλης.

«Η νεράιδα έφτιαχνε χιονονιφάδες για να σκοτώσει την κακιά που την έβλεπε από το παράθυρό της να θέλει αυτή τον πρίγκιπα. Τότε άρχισε μαξιλαροπόλεμος.», Κωνσταντίνος Φ.

«Η νεράιδα πολεμάει το τέρας που πήγε στο βασίλειό της και της έκοψε ένα λουλούδι να το δώσει σ' έναν άλλο.», Σταυρούλα.

«Οι κακοί που χτυπάγανε τη νεράιδα του βουνού κι αυτή έπεσε κάτω στο χιόνι.», Δημήτρης.

«Ήταν μικρό παιδί και μεγάλωσε, πήγε σ' ένα κάστρο παγωμένο και η κακιά μητριά ήθελε να της πάρει τον πάγο που είχε στα σκουλαρίκια και το κολιέ της. Βρήκε μια μπλε καρδιά και την κρέμασε στο κολιέ.», Ζέτα.

«Η νεράιδα φυσάει πάγο για να ρίξει κάτω τα φαντάσματα.», Δημήτρης.

«Η νεράιδα φυσάει χιονονιφάδες για να σώσει τις άλλες νεράιδες.», Παναγιώτης.

«Η νεράιδα φυσάει χιονονιφάδες για να στολίσει το κάστρο της. Πολέμησε με τις χιονονιφάδες της κακιάς που ήθελε τα στολίδια του κάστρου της. Επειδή ήταν καλή, την συγχώρησε που τα πήρε κι έφτιαξε άλλες και αυτή της έδωσε ένα ραβδί-λουλούδι.», Δέσποινα.

«Η νεράιδα του πάγου που πάγωσε το μπαλκόνι της φύσαγε γιατί ήθελε να φτιάξει ένα διαμάντι.», Γιώργος.

«Η νεράιδα του πάγου φύσαγε για να διώξει το τέρας που κατέστρεφε τις χιονονιφάδες.», Σοφία.

«Η νεράιδα έριχνε πάγο για να προστατεύσει τον κύριο που αγαπούσε. Αυτός ήταν πολύ καλός γιατί έδινε τρόφιμα στον κόσμο.», Λυδία.

«Η νεράιδα έμπαινε πάνω στο άλογό της που είχε φτερά και πέταγε για να πάει στον μπαμπά της και τη μαμά της.», Άσια.

Η Κατερίνα ζωγράφισε μια σκάλα που ανεβαίνει η νεράιδα για να μαγειρέψει φασολάκια για τα 3 παιδάκια της.

«Η νεράιδα του πάγου φύσαγε για να προστατεύσει το γαμπρό από την κακιά μάγισσα.», Κωνσταντίνος Π.

«Η νεράιδα πετούσε πάγους για να φτιάχνει το κάστρο που ζούσε με τον άντρα της.», Κωνσταντίνος Κ.

Μετά από τόσες σκέψεις, το μόνο που μπορώ να υποσχεθώ στην ωραία Ελένη, είναι η πρώτη αφήγηση της Ανάσσας του Πάγου για το 2017 στο νηπιαγωγείο της!

Ολοκληρώνοντας την καταγραφή των δικών μου σκέψεων, θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς την Ελένη Δημητρέλλου, που μου άνοιξε την πόρτα από τον Παράδεισο του 3ου Νηπιαγωγείου Ναυπάκτου και τα παιδάκια της για τα δώρα και την πολύτιμη συντροφιά τους.