Η πρώτη αρχή της μοντεσσοριανής μεθόδου αφορά στον σεβασμό στην προσωπικότητα του παιδιού. Τι σημαίνει όμως σέβομαι την προσωπικότητα του παιδιού, και κατά πόσο τελικά αυτή η αρχή είναι εφικτή στην πράξη μέσα στην σύγχρονη κοινωνία;
Με βάση την μοντεσσοριανή μέθοδο, όταν αναφερόμαστε στον σεβασμό της προσωπικότητας του παιδιού, αρχικά σημαίνει ότι οι γονείς και οι παιδαγωγοί οφείλουν να επικεντρώνονται στην ουσία της προσωπικότητάς του, δηλαδή, σε όλα εκείνα τα θετικά στοιχεία που την απαρτίζουν, έτσι ώστε να αποκλείουν την παρείσφρηση των αρνητικών.
Προκειμένου να αποφευχθεί κάθε αρνητικό στοιχείο, πρέπει το περιβάλλον μέσα στο οποίο το παιδί μαθαίνει και αφουγκράζεται τα νέα δεδομένα – ερεθίσματα που του δίνονται, να είναι με τέτοιο τρόπο προετοιμασμένο ούτως ώστε να λειτουργεί βοηθητικά, ως προς την αναγνώριση και τη σύνδεση του παιδιού με κάθε νέο στοιχείο.
Επί προσθέτως, βασική προϋπόθεση για την σωστή αναγνώριση κάθε νέου στοιχείου από το παιδί, είναι η έλλειψη οποιουδήποτε επικριτικού σχολίου από τους γονείς και τους παιδαγωγούς, είτε το παιδί είναι παρών είτε όχι. Παράλληλα απαιτείται απόλυτος σεβασμός απέναντι στην κάθε του επιλογή, ακόμη κι αν αυτή είναι λάθος. Η όποια παρέμβαση μας οφείλει να έγκειται στα πλαίσια ενός και κάθε αυτού παρανομαστή – στην διαπίστωση της όποιας απειλής προς το παιδί, την οποία το ίδιο δεν έχει αντιληφθεί ή δεν είναι σε θέση να διαχειρισθεί.
Σεβασμός! Σεβασμός στον προσωπικό χρόνο και τις προσωπικές σκέψεις του παιδιού, δίχως να το υποχρεώνουμε να ασχοληθεί με κάποια άλλη δραστηριότητα ή να το αναγκάζουμε να μας ενημερώσει για τις σκέψεις του. Η όποια παρέμβασή μας οφείλει και πάλι να έχει την έννοια της συμβουλής είτε όταν το παιδί μοιάζει αναποφάσιστο είτε όταν το ίδιο απευθυνθεί σε εμάς. Η καλή επικοινωνία με το παιδί, πάντα θα το οδηγεί στο να αναζητήσει τη συμβουλή μας.
Τόσο σε αυτή τη περίπτωση όσο και καθ’ όλη τη διάρκεια, όπου η προσωπικότητα του παιδιού διαμορφώνεται, γονείς και παιδαγωγοί πρέπει να έχουν ΥΠΟΜΟΝΗ!
Να έχετε υπομονή σε ότι αφορά το παιδί, να είστε στοργικοί και καθόλα έτοιμοι να ανταποκριθείτε στην ζήτηση του παιδιού, βοηθώντας το με ήπιο τρόπο να βρει τις απαντήσεις, στα ερωτήματα που ταλανίζουν το τρυφερό του μυαλό. Δεν έχει σημασία αν τα ερωτήματα αυτά μοιάζουν μεγάλα ή μικρά στη δική μας σκέψη, κάποτε ήμασταν κι εμείς παιδιά και όλα αυτά τα ερωτήματα μας φάνταζαν σημαντικά και δισεπίλυτα.
Κι όμως, παρά το γεγονός ότι υπήρξαμε παιδιά, αυτά τα ερωτήματα και οι αντιδράσεις του παιδιού φαίνεται πως είναι μη διαχειρίσιμα από αρκετούς γονείς αλλά και παιδαγωγούς στη σύγχρονη εποχή. Κατά τη διάρκεια της ημέρας χιλιάδες σκέψεις κατακλύζουν έναν ήδη φορτισμένο εγκέφαλο, όπου σε μικρά κουτάκια έχουν στοιβαχτεί λογαριασμοί, υποχρεώσεις, άγχος, στρες, κούραση, κι αυτό το μόνιμο ερώτημα: Θα βγει ο μήνας;
Τι συμβαίνει όμως όταν αυτή η καθημερινότητα μας πνίγει σε τέτοιο βαθμό που ξεχνάμε, πως ήμασταν κι εμείς ως παιδιά, και τι επιθυμούσαμε από τους γονείς και τους παιδαγωγούς μας ;
Τι συμβαίνει όταν ξεχνάμε όλα εκείνα που θαυμάζαμε στο παιδικό μας μυαλό και που με χαρά θα αναγνωρίζαμε στα ενήλικα παιδιά μας; Ας μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά είναι το μήνυμα που στέλνουμε στο μέλλον, το οποίο μπορεί να μην δούμε ποτέ, αλλά κάποτε το ονειρευτήκαμε, ως παιδιά.
Συνεπώς, να δείχνετε στο παιδί τον καλύτερό σας εαυτό, όσα προβλήματα κι αν κατακλύζουν την ημέρα σας. Η χαρά που προσφέρουν ανιδιοτελώς τα παιδιά, είναι ικανή να ελαφρύνει , έστω και για λίγο, την ψυχή και τα βάρη της καθημερινότητας.
Να έχετε υπομονή, και να ενθαρρύνετε το παιδί, να αγκαλιάζετε τους φόβους του και να στηρίζετε την κάθε ανάγκη του. Ταυτόχρονα όμως, να το αφήνετε ελεύθερο να στηριχθεί και στις δικές του δυνάμεις, ανάλογα με την ηλικία και τις ικανότητές του.
Εν ολίγοις, η μοντεσσοριανή μέθοδος στη σύγχρονη εποχή, υποδεικνύει το να βοηθώ το παιδί στην δημιουργία και την ανάπτυξη ενός ηθικού κώδικα αξιών και σωστής συμπεριφοράς, ως μέλος μιας κοινωνίας που αλλάζει και συνεχώς θα μεταμορφώνεται. Μα προπάντων, δείχνω εμπιστοσύνη στο παιδί και το βοηθώ να χτίσει «αυτοπεποίθηση», επενδύω στην ανάπτυξη ενός ελεύθερου ανθρώπου/ενήλικα που οραματίζεται με παιδική καρδιά, διαφορετικά θα δημιουργήσω άλλο ένα πιόνι της σύγχρονης κοινωνίας, έναν ανασφαλή άνθρωπο/ενήλικα που θα είναι υποχείριο των καλοθελητών της σύγχρονης ζωής.
Δώρα Λαϊνά
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου