Τα μοτίβα της Φιόνας

«Μια φορά κι έναν καιρό, μες σ’ έναν καρπερό αγρό, τυχαία μπήκε μια χελώνα, ποδηλατώντας από αγώνα. Στο μονοπάτι της στρωμένα τα πετραδάκια κυκλικά σε τρίγωνα την οδηγούσαν με χρώματα μοναδικά. Ευθείες σχίζαν τον αέρα, σημεία πέφταν στο νερό μοτίβα άψογα προβάλλαν και στήναν μαγικό χορό.

-Αχ, τι ωραία που ’ναι εδώ; Τι μέρος καταπληκτικό! Ποιος να’ ναι τάχα ο καλλιτέχνης, ο δάσκαλος αυτής της τέχνης;

Με αργό πεντάλ, καθώς χελώνα, η όμορφη, μικρούλα Φιόνα άρχισε να ρωτά την πλάση στον δημιουργό της για να φτάσει.

-Μυρμήγκια κοσμογυρισμένα, πεταλουδάκια χαρωπά, τούτα τα φιλοτεχνημένα ποιου λεπτουργού είναι αγαθά;

Καμιά απόκριση δεν πήρε, μήτε απάντηση απ’ τη γη, μα μήνυμα την συνεπήρε σε ένα σύννεφο χακί:

-Πέρνα 100 πέτρες στην ευθεία κι ύστερα στρίψε αριστερά, σχημάτισε ορθή γωνία κι έπειτα πάλι τράβα μπροστά. Μπες στο λιθόκτιστο δρομάκι, μέτρα 100 ρόδα στη σειρά, και ζήτα απ’ τον Θανασάκη να σε διδάξει με χαρά.

Έτσι και έκανε η χελώνα, η όμορφη, μικρούλα Φιόνα. Μια-μια τις πέτρες τις μετρά, να’ ναι 100 σε μια σειρά. Στο τέλος από την ευθεία, λίγο πριν στρίψει αριστερά τεντώνει το χέρι στο τιμόνι και φτιάχνει άξονα γοργά. Τότε κοιτάζει στα ζερβά της κι ένα χαμόγελο σκορπά και το ποδήλατό της γέρνει στον δρόμο που μοσχοβολά. Άβολο μοιάζει το πετάλι πάνω στην πέτρινη οδό, όμως η δίψα είναι μεγάλη κι όλο ζυγώνει τον λεπτουργό.

-Καλημερίζω τον καλλιτέχνη, τον άξιο δημιουργό, που με την περισσή του τέχνη φωτίζει γη και ουρανό.

-Καλώς μας ήρθες, μικρή μου φίλη,  ποια δύναμη σε οδηγεί; Κερνάω νόστιμο σταφύλι για την καλή σου αγωγή.

-Τυχαία μπήκα σ’ αυτό το μέρος, όμως την τύχη μου αγαπώ, γιατί μέσα σ’ αυτό το θέρος βλέπω ευλογίας ατραπό. Αχ, πόσο θέλω να ζωγραφίσω και στα μοτίβα να αφεθώ,
όμορφα αστέρια να κεντήσω, να μάθω να δημιουργώ!

Κι ο δάσκαλος μέσα στη φύση της χάρισε τα μυστικά, για να μπορέσει να κατακτήσει όλα αυτά που αναζητά:

-Κάθε φορά που ζωγραφίζω παίρνω το χρώμα απ’ την ψυχή και το πινέλο μου γεμίζω μ’ αγάπη για ότι χαραχτεί. Ύστερα βάζω στο μυαλό μου λίγους κανόνες λογικής και με σοφία μελετάω τα ίχνη της ζωγραφικής.

-Δύσκολο μοιάζει, μα θα το μάθω. Μ’ αρέσει να δημιουργώ. Θα προσπαθήσω και ότι πλάθω, θα το αγαπώ με σεβασμό.

-Θα χρειαστείς μια οθόνη, μια σελίδα ή έναν καμβά, κάπου να μένουν γερά στο χρόνο, τα έργα σου τα ακριβά. Αφού διαλέξεις την οθόνη βρες τον κατάλληλο βοηθό, αυτόν που θα αποτυπώνει ότι σκεφτείς με το μυαλό. Ταίριαξε πάντα με τη γραφή σου τη σχέση που ’χουν οι αριθμοί, γεωμετρία συλλογίσου και λέξεις εις την αγγλική. Σκέψου το σχήμα, δώσε το χρώμα, σχεδίασε με τεχνική, λάθη κι αν κάνεις υπάρχει η γόμα, που πάντα θα σε ακολουθεί. Στάσου με πάθος μπρος στην οθόνη και ταίριαξε τη λογική, ώστε κι όταν μένεις μόνη πάντα αυτή να σε οδηγεί. Έτσι ο δάσκαλος πήρε τη Φιόνα την καθοδήγησε με προσοχή κι έκανε θαύματα η χελώνα ζωγράφος έγινε ξεχωριστή. Κι αν κάτι δύσκολο φαντάζει κι αγκάθι βάζει στην ψυχή με θέληση που διατάζει θα γίνεις λεπτουργός κι εσύ!» 

Η ψηφιακή αφήγηση «Τα μοτίβα της Φιόνας» που βρίσκεται στον σύνδεσμο: https://youtu.be/2Rb8nHvLsCk στηρίχτηκε στην ομώνυμη ιστορία, όπου η Φιόνα, μια μικρή χελωνοαθλήτρια ποδηλασίας, βγαίνει εκτός της αγωνιστικής της διαδρομής και μπαίνει κατά λάθος στον αγρόκηπο του περίτρανου ζωγράφου Θανασάκη. Από την πρώτη στιγμή, η χελώνα μαγεύεται από τα πανέμορφα μοτίβα του ξακουστού δημιουργού κι αποφασίζει να τον αναζητήσει, για να μάθει την τέχνη του. Η Φιόνα ενδιαφέρεται να μάθει για τον κόσμο της ζωγραφικής, όπως ακριβώς πράττουν τα παιδιά που ενδιαφέρονται να μάθουν για τον κόσμο. Σε αντίθεση με τους μύθους του Αισώπου και στην «αργή» ιδιότητα της χελώνας, η χελώνα δεν αποκτά απλά ταχύτητα στις κινήσεις της μέσω του ποδηλάτου της, αλλά συμμετέχει και σε αγώνες, κάτι που  της προσδίδει ένα αγωνιστικό πνεύμα.

Ακολουθούν οι κάρτες για την τοποθέτηση της ιστορίας στη σωστή σειρά.