Το σεντούκι του παππού χάρισε στα μέλη της συντροφιάς ένα δημιουργικό εργαστήρι σκηνών και ιστοριών με τη βοήθεια της Τεχνολογίας

 

Η Μηχανικός Πληροφορικής και συγγραφέας Αριάδνη Δάντε (Ευτυχία Σαμαρτζοπάνου), ο Υπεύθυνος Σχολικών Δραστηριοτήτων Π.Ε. Νομού Αιτωλοακαρνανίας Θεόδωρος Τσιλίκας και τα μέλη της ομάδας «Το σεντούκι του παππού» συναντήθηκαν το Σάββατο 11 Νοεμβρίου στο Μουσείο Ιστορίας Εκπαίδευσης Αιτωλοακαρνανίας (Αγγελόκαστρο) και εμπνεύστηκαν υπέροχες σκηνές για τις ιστορίες που γεννήθηκαν από το άνοιγμα του σεντουκιού. Το εργαστήρι επιφύλαξε στα μέλη μια μοναδική εμπειρία: την παρουσίαση ενός προγραμματιστικού περιβάλλοντος που χάρισε στους παρευρισκόμενους έναν θησαυρό εικόνων και γνώσεων. Σε αυτή τη συνάντηση η ομάδα ταξίδεψε στη Ροδεσία της Αφρικής.

 

«Το σεντούκι του παππού» έχει στόχο την καλλιέργεια των ψηφιακών δεξιοτήτων και την πολύπλευρη εκπαίδευση παιδιών ηλικίας 4-12 ετών, γονιών και εκπαιδευτικών σε καινοτόμα εργαλεία μέσα από τη δημιουργική γραφή και την Παγκόσμια Δημοτική ποίηση του αείμνηστου εκπαιδευτικού Περικλή Καίσαρη.

 

 

Το περασμένο Σάββατο οι καλεσμένοι και τα μέλη της ομάδας είχαν τη δυνατότητα να γνωρίσουν το προγραμματιστικό εργαλείο Alice 3 και μέσα από αυτό να γνωρίσουν βασικές έννοιες του αντικειμενοστρεφούς προγραμματισμού και της δημιουργικής γραφής. Ο συνδετικός κρίκος δεν ήταν άλλος από την επιλογή του ήρωα και του σκηνικού.

 

Αρχικά, η συγγραφέας Αριάδνη Δάντε υπενθύμισε στα μέλη και ενημέρωσε και τους νέους καλεσμένους της συντροφιάς όλους τους ρόλους του παιχνιδιού της ομάδας. Ξεκίνησε με τον ρόλο της παρουσιάστριας, συνέχισε με τον ρόλο της αφηγήτριας αξιοποιώντας το αφρικάνικο ποίημα «Σώπα, μπέμπη», μεταμορφώθηκε σε ιχνηλάτη του Διαδικτύου αναζητώντας αντίστοιχες πληροφορίες για την Αφρική και το περιεχόμενο του ποιήματος και έδωσε μια διαφορετική νότα στον ρόλο του ζωγράφου μέσα από τις δυνατότητες των προγραμματιστικών εργαλείων.

Τα μέλη της συντροφιάς κατενθουσιάστηκαν από το περιεχόμενο της πελώριας προβολής των εικόνων και των πληροφοριών στον τεράστιο τοίχο του Μουσείου, που λόγω της απογευματινής ώρας θύμιζε κινηματογράφο. Η ομάδα διάλεξε το σκηνικό για το ποίημα που είχαν ακούσει από τη συγγραφέα, εισήγαγαν τους χαρακτήρες, επίλεξαν τα χαρακτηριστικά των προσώπων, τα ρούχα, το φύλο, την ηλικία, γνώρισαν φυτά και ζώα της αφρικανικής ηπείρου και καθοδήγησαν τη συγγραφέα να ζωγραφίσει το σκηνικό της. Στη συνέχεια, όλοι πήραν τον ρόλο του ζωγράφου και φιλοτέχνησαν στο μπλοκ ζωγραφικής τους το δικό τους σκηνικό.

Ακολούθησε η επιλογή του ενήλικου που θα καθόταν στην καρέκλα του Καλεσμένου για το παιχνίδι της ομάδας. Ένας από τους μικρούς μαθητές του σεντουκιού διάλεξε τυχαία τον ιατρό Ιωάννη Μήλα, που επισκέφθηκε για πρώτη φορά την ομάδα με την οικογένειά του και ορισμένα από τα μέλη της συντροφιάς ανέλαβαν τους υπόλοιπους ρόλους. Η παρουσιάστρια Ρέα πραγματοποίησε τη συνέντευξη στον κύριο Μήλα, ο Θοδωρής αφηγήθηκε το ποίημα «Ανηφόρα» από τη Ροδεσία και η Ευαγγελία αναζήτησε στο Διαδίκτυο λέξεις – κλειδιά που σχετίζονταν με το ποίημα. Αφού ενημέρωσε τον καλεσμένο και τη συντροφιά, όλοι ανέλαβαν να δημιουργήσουν τα δικά τους σκηνικά. Ο καλεσμένος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της συγγραφέως να τοποθετηθεί μέσα στο σκηνικό του ποιήματος και μοιράστηκε με το κοινό την μοναδική του ιστορία.

Στο τέλος, ένα-ένα τα μέλη από την ομάδα προσέγγισαν τον καλεσμένο και μοιράστηκαν μαζί του τη δική τους εκδοχή για την ιστορία του ποιήματος έχοντας τοποθετήσει τον καλεσμένο στη ζωγραφιά τους.

Για ακόμη μια φορά η συντροφιά αποχωρίστηκε χαρούμενη και ενθουσιασμένη ανανεώνοντας το ραντεβού της για το Σάββατο 9 Δεκέμβρη.