«Η Φαντασία... πάει σχολείο» και η Αριάδνη Δάντε πήγε στην Καστοριά

Ποτέ δεν ξέρεις, τι κρύβει το ταξίδι, πριν γίνει πράξη. Όταν όμως ταξιδεύεις με τα μέλη της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς ξέρεις ότι ταξιδεύεις συντροφιά με τη Φαντασία. Η φαντασία, λοιπόν, ήταν καλεσμένη εδώ και μήνες για να πάει στο σχολείο. Αποστολή της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς (ΓΛΣ) ήταν να ταξιδέψει μικρούς και μεγάλους στον μαγικό κόσμο του βιβλίου, να μεταφέρει γνώσεις και με τη δύναμη της φαντασίας να ενώσει τα παιδιά, τους εκπαιδευτικούς και τα βιβλία.

  

Σύμφωνα με το άρθρο της ιστοσελίδας της ΓΛΣ, https://womensliteraryteam.com/ (πηγή άρθρου: https://shorturl.at/pwWqF) «Για έβδομη φορά, τα σχολεία της Καστοριάς υλοποιούν το πρόγραμμα φιλαναγνωσίας «Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΠΑΕΙ…ΣΧΟΛΕΙΟ», που διοργανώνουν οι Σύμβουλοι Εκπαίδευσης, οι Δ/νσεις Πρωτοβάθμιας & Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Καστοριάς σε συνεργασία με τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά και τοπικούς συγγραφείς, με την υποστήριξη της Περιφ. Ενότητας Καστοριάς, των Δήμων Καστοριάς, Άργους Ορεστικού και Νεστορίου υπό την αιγίδα της Περιφ. Δ/νσης Εκπ/σης Δυτ. Μακεδονίας με σκοπό την καλλιέργεια θετικής στάσης προς το βιβλίο. Το πρόγραμμα συνθέτει «Μια μεγάλη γιορτή βιβλίου, αφού σε όλα τα Νηπιαγωγεία, τα Δημοτικά και ορισμένα Γυμνάσια της Καστοριάς προετοιμάζονται και υλοποιούνται αυτό το διάστημα φιλαναγνωστικές εκπαιδευτικές δραστηριότητες, οι οποίες θα κορυφωθούν με τις επισκέψεις 39 συγγραφέων και εικονογράφων στα σχολεία, το χρονικό διάστημα 15-17 Μαΐου. Πρόκειται για μια πολύ σημαντική συνέργεια των παραπάνω φορέων για την προώθηση της αξίας του βιβλίου και της παιδείας.»

Ένα από τα μέλη της Συντροφιάς, είμαι κι εγώ, η ονειροπόλα Αριάδνη Δάντε, που με αμέτρητη χαρά έζησα την εμπειρία της Καστοριάς. Δεύτερη φορά με αποστολή της ΓΛΣ στην Καστοριά κι αυτή η φορά η αγάπη που εισέπραξα ήταν ακόμη μεγαλύτερη. Αυτό συνέβη, γιατί αυτή τη φορά συναντήθηκα με ακόμη περισσότερους φίλους της δημιουργικής μάθησης και του παραμυθιού.

Η πρώτη μου στάση/επίσκεψη ήταν στο 2^ο Δημοτικό Σχολείο Άργους Ορεστικού. Εκεί, με περίμενε μια καταπληκτική ομάδα εκπαιδευτικών και μαθητών κι ένας Διευθυντής, ο κύριος Νίκος Μπουτσιάδης «μάλαμα». Έτσι, από νωρίς, πριν χτυπήσει το κουδούνι, παρέα με τις βαλίτσες μου και τη γλυκιά συγγραφέα Ειρήνη Κατσίπη, βρεθήκαμε στο προαύλιο του Σχολείου, για να μας γνωρίσουν τα παιδιά, να κάνουμε μαζί προσευχή και να μοιραστούμε μαζί τους τους ήρωές μας.

Αρχικά, επισκέφθηκα τα πρωτάκια του σχολείου. Κι επειδή ένας συγγραφέας δεν ταξιδεύει ποτέ μόνος του, δεν άργησα να βγάλω από τη βαλίτσα τους κουκλοήρωές της ζούγκλας της Πυθωνίας. Τα παιδιά γνώρισαν τον χαρακτήρα των ηρώων, τις δουλειές τους και τις αγαπημένες τους συνήθειες. Εκτός από το παρόν των ζώων, οι μαθητές γνώρισαν και το παρελθόν τους. Μέσα από την ψηφιακή αφήγηση «Ψάχνοντας μια προσωρινή πατρίδα» αποκαλύφθηκε ο λόγος που οδήγησε τα ζώα στη δημιουργία μιας ήμερης και φιλειρηνικής ζούγκλας.

Με την ομάδα της Β, Γ και Δ Δημοτικού αγγίξαμε πολλά θέματα: τον πόλεμο, τις ανίατες ασθένειες, τη διαχείριση θυμού μέσα από την τέχνη και τον αθλητισμό. Εκτός από τους κουκλοήρωες της Πυθωνίας, οι μαθητές γνώρισαν και τους πρωταγωνιστές του «Γίγαντα του δάσους». Μετά από δύο γεμάτα δίωρα, αποχαιρετιστήκαμε γλυκά με αγκαλιές, χαμόγελα και ανταλλαγή δώρων. Με μεγάλη χαρά δέχθηκα τις ζωγραφιές των μαθητών, αλλά και τις ασκήσεις δημιουργικής γραφής που προτείνει το εκπαιδευτικό βιβλίο. Τα παιδιά έλαβαν από μένα ένα συμβολικό μολυβάκι με την ευχή: «στη ζωή τους να κάνουν μόνο ορθογραφικά λάθη». Αυτό εύχομαι και σε όλους μας...βλέπετε, αυτά είναι τα μόνα που διορθώνονται εύκολα.

Με τα πεμπτάκια και εκτάκια ταιριάξαμε περισσότερο το παραμύθι με τη ζωγραφική και τον Προγραμματισμό Ηλεκτρονικών Υπολογιστών. Συζητήσαμε για την έννοια της «ψηφιακής αφήγησης» και διασυνδέσαμε τον τρόπο εργασίας του συγγραφέα, του μαθηματικού, του ζωγράφου και του προγραμματιστή: όλοι χρειαζόμαστε μια επιφάνεια εργασίας, ένα μέσο γραφής και ένα θέμα. Τα παιδιά γνώρισαν την αγαπημένη μου χελωνοαθλήτρια, τη Φιόνα, αλλά και τον ζωγράφο Θανασάκη. Και τι σόι καθηγήτρια Πληροφορικής θα ήμουνα αν δεν έδειχνα στα παιδιά πως ζωγραφίζω μοτίβα με εντολές κώδικα! Τα παιδιά ήταν κατενθουσιασμένα και πιστεύω ότι τυλιχτήκαμε υπέροχα σε ένα φανταστικό κουβάρι ιδεών και όμορφων στιγμών.

Η φιλοξενία των εκπαιδευτικών της Καστοριάς είναι μοναδική στο είδος της. Κάθε τραπέζι και ένα κιλό αύξηση στο βάρος μου. Η περιποίηση και η φροντίδα των Καστοριανών δεν έχει προηγούμενο. Τα μεσημέρια γεύματα με τους εκπαιδευτικούς των σχολείων, τα βράδια γεύματα με τους Συμβούλους, πολιτικά πρόσωπα των φιλόξενων Δήμων και εξαιρετικούς εκπαιδευτικούς, με τους οποίους νιώσαμε ζεστασιά και άνεση.

Η προετοιμασία για την επίσκεψη στην Καστοριά ήταν ιδιαίτερα απαιτητική. Κι αυτό, γιατί ως μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς οφείλω να τιμώ με σεβασμό και εργατικότητα τα μέλη που έχουν περάσει στην αιωνιότητα και όλα τα μέλη που έχουν αποδείξει περίτρανα την αξία τους στην παιδική και εφηβική Λογοτεχνία. Ομολογώ πως το άγχος για την παρουσίαση του δημιουργικού εργαστηρίου για γονείς και παιδιά στην Παπαδοπούλειο Βιβλιοθήκη Πενταβρύσου ήταν αρκετό. Συντροφιά με τις διαφάνειες, τον εξοπλισμό, τα ποιήματα από «Το σεντούκι του παππού», τα μολύβια των αφηγητών, τις μπαταρίες για την αναμενόμενη διακοπή ρεύματος, το απεριόριστο ίντερνετ και το σήμα που αργούσε, τις συγγραφείς Ελένη Χριστούλα – Πατελοδήμου και Ελένη Τσιάλτα- Κοτίνη, μπήκαμε στο αυτοκίνητο της Πηνελόπης και βρεθήκαμε στο παλιό, φιλόξενο σχολείο της Πενταβρύσσου.

Δύο ώρες κράτησε το μοίρασμα. Η αίθουσα της βιβλιοθήκης γεμάτη. Μικροί – μεγάλοι έγιναν αφηγητές, τα παιδάκια ζωγράφισαν σκηνικά για τις ιστορίες μας, το ποίημα με το μοιρολόι «Θρήνος στο φεγγάρι» έγινε η αφορμή να γνωρίσουμε με τη βοήθεια της τεχνολογίας εικόνες από την Εσθονία και να εμπνεύσουμε μια καλεσμένη να «μπει» στο ποίημα και να συνεχίσει την ιστορία του. Τελικά, ο θρήνος αποδείχθηκε κακός εφιάλτης στα όνειρα της πρωταγωνίστριας καλεσμένης και το κακό όνειρο έδωσε τη θέση του σε ένα υπέροχο ξύπνημα σε ένα γαλάζιο σπίτι με δυο ευτυχισμένους νέους.

     

  

Για όλα αυτά και πολλά παραπάνω, ευχαριστώ θερμά την κυρία Δέσποινα Πασχαλίδου και τον κύριο Λαζαρίδη για τη φιλοξενία στη βιβλιοθήκη. Τους ευχαριστώ και για την ακόλουθη ανάρτησή στη σελίδα της βιβλιοθήκης στο Facebook (πηγή: https://www.facebook.com/papadopouliosvivliothiki):

«Λένε ότι την μισή μας ζωή την περνάμε με την φαντασία μας. Δεν γνωρίζουμε αν μετριέται αυτό, αλλά «το σεντούκι του παππού» έκρυβε μυστικά που ξεπέρασαν το μέγεθος του. Βοηθοί σ ' αυτήν την ανακάλυψη ήταν η συγγραφέας του βιβλίου Αριάδνη Δάντε, κατά κόσμον Ευτυχία Σαμαρτζοπάνου.

Πρωταγωνιστές οι μικροί μας φίλοι με τους γονείς, τους κηδεμόνες και τους παππούδες τους.

Αφηγήθηκαν, ζωγράφισαν, φαντάστηκαν, ταξίδεψαν και πέρασαν ένα διαφορετικό απόγευμα.

Ευχαριστούμε την κ. Ευτυχία Σαμαρτζοπάνου για το υπέροχο διαδραστικό εργαστήρι «Το σεντούκι του παππού» , τις συνοδούς συγγραφείς κυρίες Ελένη Χριστούλα- Πεταλοδήμου και Ελένη Κοτίνη -Τσιάλτα για την βοήθεια, τα παιδιά και τους μεγάλους για την συμμετοχή και την συνεργασία την κ. Αλίκη Καζταρίδου για την πρόταση και την υποστήριξη του συλλόγου μας.

Από το Δ/Σ»

Το πρωινό της Πέμπτης 16 Μαΐου, με τη βοήθεια της εκπαιδευτικού παράλληλης στήριξης του σχολείου, της δίμετρης, λυγερόκορμης και γλυκομίλητης Νίκης, βρέθηκα στο 2^ο Νηπιαγωγείο Άργους Ορεστικού. Δεκατρία νήπια μες στην καλή χαρά περίμεναν να χαιρετήσουν την κυρία Αριάδνη και να ξεχυθούν στην αγκαλιά της. Χαμός από αγάπη και αγκαλιές και στο 2^ο Νηπιαγωγείο. Κι όταν σταμάτησε το καλωσόρισμα, άρχισε το παραμύθι, το παιχνίδι της τακτοποίησης των χαμένων θησαυρών της θείας Μνήμης στα πέντε μικρά κουβαδάκια, η ψηφιακή αφήγηση και η ομαδική κατασκευή του κήπου των τετραγώνων. Μια από τις καλύτερες στιγμές μου στο Νηπιαγωγείο ήταν η στιγμή που τα παιδιά χόρεψαν σε ζευγαράκια το τραγούδι της μανούλας. Ήταν μαγική η στιγμή, που ενώ προσπαθούσα να συνδέσω τον υπολογιστή μου, τον Άκη με τον Έκτορα, τον προτζέκτορα άκουσα το τραγούδι της κυρίας Μαρίας. Ονειρεμένη η φωνή της νηπιαγωγού. Τυχερά τα παιδιά του νηπιαγωγείου, τυχερή κι εγώ που μαγεύτηκα στο άκουσμά της. Περάσαμε πολύ πολύ όμορφα με τα παιδιά και τις νηπιαγωγούς. Τόσο, ώστε στον αποχαιρετισμό τους άκουσα τη μαγική ερωτησούλα «Κυρία, θα ξανάρθετε τη Δευτέρα;», με εμένα να απαντάω φωναχτά ότι είναι τόσο καλά παιδιά, που θέλω να τα πάρω όλα μαζί μου στο σπίτι μου…

  

Ακολούθησε δεύτερο τραπέζωμα στης κυρίας Ζωής με τα πεντανόστιμα μαγειρευτά της, φοβερή παρέα και ασταμάτητη κουβεντούλα. Τόση ώστε να αρχίσουν να ξεκουρδίζονται οι φωνητικές μου χορδές… Τι άλλο να θέλει ένας άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος; Λίγες ημέρες στην Καστοριά κάθε μήνα! Το απόγευμα της Πέμπτης μας επιφύλασσε διαλεχτές ξεναγήσεις στο Βυζαντινό μουσείο και λιγοστό χρόνο για ψώνια. Το βράδυ οι Καστοριανοί εκπαιδευτικοί «τα έδωσαν όλα». Η μουσικοχορευτική βραδιά στη Χλόη θα μας μείνει αξέχαστη.

Με την επιστροφή μας στο ξενοδοχείο έπρεπε να ετοιμάσω τις βαλίτσες της επιστροφής. Στοίβαξα όσο καλύτερα μπορούσα τα δώρα των οικοδεσποτών μας: τις φακές, το ρύζι, τους γίγαντες, το μέλι και τα βιβλία από άλλους συγγραφείς, ταίριαξα και τις ζωγραφιές και τις ασκήσεις δημιουργικής γραφής των παιδιών κι έπεσα να κοιμηθώ. Παρά την κούραση, ο ύπνος δεν ερχόταν. Στα μάτια μου πρόβαλαν τα στιγμιότυπα από τη στιγμή που μπήκα στο λεωφορείο των λογοτέχνιδων με προορισμό την Καστοριά. Στιγμιότυπα όμορφα, ουσιαστικά, γεμάτα νόημα, φως, όρεξη για ζωή και δημιουργία. Ήμουνα κοντά στα παιδιά, κοντά σε ανθρώπους που αγαπούν βαθιά την εκπαίδευση και τα βιβλία.

Παρασκευή πρωί ήταν η τελευταία ημέρα στον Νομό, αλλά μια ακόμη σημαντική ημέρα. Ένα από τα δώδεκα εργαστήρια της Συντροφιάς έφερε τον τίτλο «Από το φυσικό δάσος στις μονάδες εισόδου – εξόδου». Περισσότεροι από πενήντα εκπαιδευτικοί πέντε δημοτικών σχολείων βρέθηκαν στις δύο συνεδρίες του εργαστηρίου, για να γνωρίσουν τους ήρωες της φαντασίας μου, να μάθουν διαφορετικούς τρόπους αξιοποίησης της τεχνολογίας στην εκπαιδευτική διαδικασία, να χαρίσουν τις φωνές τους στα ζωάκια μου, να παρατηρήσουν τον τρόπο κατασκευής του κήπου των τετραγώνων, να παίξουν και να βιώσουν την παιχνιδοποίηση.

 

 

 

Αισθάνομαι ευγνώμων για το μοίρασμα. Τόσο στη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά που με αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή που ανταμώσαμε και με θεωρεί μέλος της, τόσο ως προς την Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Δυτικής Μακεδονίας, τη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας (ΠΕ) και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΔΕ) Καστοριάς, τους Σύμβουλους Εκπαίδευσης ΠΕ και ΔΕ Καστοριάς, τον Σύλλογο Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Καστοριάς, την Περιφερειακή Ενότητα Καστοριάς, τους Δήμους Καστοριάς, Άργους Ορεστικού και Νεστορίου, την Παπαδοπούλειο Βιβλιοθήκη Πενταβρύσου και τις εξαιρετικές Αλίκη Καζταρίδου και Σόνια Ευθυμιάδου.

Σας ευχαριστώ ολόψυχα.