Σήμερα που είναι ήλιος, σας αγαπάω μέχρι τον ήλιο!

«Τώρα που είναι νύχτα, σ' αγαπάω μέχρι τη νύχτα...

Αύριο που θα είναι ο ήλιος, θα σ' αγαπάω μέχρι τον ήλιο...

και μέχρι τη βροχή... »

Αναστάσης Πουλίτσης

Η δράση "Ο πραγματικός Ποιητής γεννιέται" στηρίχτηκε πάνω στα λόγια του 4χρονου γιου μου, στο ερώτημα: "Αναστάση, μ' αγαπάς;". Ο Αναστάσης βέβαια δεν τα θυμάται, αλλά τα θυμάμαι πάρα πολύ καλά εγώ και πιστεύω ότι θα τα θυμάμαι για πολλά πολλά χρόνια ακόμα...

Ο Αναστάσης δεν περίμενε ποτέ ότι η μαμά του θα έχτιζε μια δράση πάνω σε τρεις "γραμμές", όπως και δεν περίμενε ποτέ η μαμά του Αναστάση, ότι η δική της μαμά θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια πολύ δύσκολη αρρώστια και θα χτυπήσει μέσα της το καμπανάκι της ανάγκης να εκφράσει την ευγνωμοσύνη της για τα τόσα που πέρασε για να την μεγαλώσει.

Γράφοντας τις οδηγίες της δράσης "Ο πραγματικός Ποιητής γεννιέται", περίμενα να γράψουν και να ζωγραφίσουν και να γράψουν τα παιδιά για τις δικές τους μαμάδες και να δημιουργήσουμε ένα όμορφο βιβλίο αναμνήσεων. Αυτό που δεν περίμενα λοιπόν να παραλάβω, ήταν ένα πακέτο με τις εικόνες μας, μέσα από τα μάτια των παιδιών. Οι ζωγραφιές που ακολουθούν, είναι ένα δείγμα του πλούτου των νηπίων της Αντωνίας Στελιανού, νηπιαγωγού (προσθέτω στην ιδιότητα νηπιαγωγός και την περιγραφή "καταπληκτικής ανιχνεύτριας") του 23ου Νηπιαγωγείου Αγρινίου.

Στη δράση "Ο πραγματικός Ποιητής γεννιέται" συμμετέχουν 5 νηπιαγωγοί, που έχουν σκοπό να ακολουθήσουν πέντε βήματα, για να καταφέρουν να καταγράψουν τα διαμαντένια συναισθήματα των παιδιών. Για να βοηθήσω στην εξόρυξη αυτή, έστειλα στις νηπιαγωγούς και τις σκέψεις για τη δική μου μαμά και λίγες φωτογραφίες μας, για να δουν την εικόνα μας.

Τα νηπιαγωγάκια του 23ου Νηπιαγωγείου Αγρινίου άκουσαν την επιστολή μου από τα χείλη της Αντωνίας και ΖΩΓΡΑΦΙΣΑΝ...στην κυριολεξία! Παρακάτω, θα δείτε τους δικούς μου Πικάσο, μέσα από τα μαγικά δάχτυλα των παιδιών της Αντωνίας.

Ο δικός μου Πικάσο 

"Η κ. Αριάδνη αγαπάει πολύ τη μαμά της!", Ελένη Τρίκα

"Η κ. Δημητρούλα ταΐζει την κόρη της Αριάδνη μπιφτέκια.", Δημήτρης Χαϊδόπουλος

"Η κ. Δημητρούλα με μαλλιά φουσκωμένα σαν λαμπατέρ, με γυαλιά χοντρά και φούστα μακριά.", Κωνσταντίνα Πιστιόλη

"Η κ. Δημητρούλα, η κ. Αριάδνη δύο χαρούμενα κορίτσια!!!", Αναστασία Παπαδάκη

"Η κ. Αριάδνη, η μαμά της και τα νόστιμα μπιφτέκια της!", Αλέξης Μαρκής

"Η Δημητρούλα, η μαμά της Αριάδνης και η Αριάδνη χαρούμενες και ευτυχισμένες στο σπιτάκι της!", Αλκμήνη Μακρή

Ειλικρινά, μετά από το email της Αντωνίας δεν ξέρω πώς να της εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου. Μπορώ όμως να της αφιερώσω τους στίχους από το πρώτο τραγούδι που έρχεται στο νου μου, βλέποντας τις ζωγραφιές των μικρών της μαθητών. 

"Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα!" (Τίτλος: "Τι έπαιξα στο Λαύριο", Στίχοι, μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος).

Μείνετε μαζί μας, γιατί τα καλύτερα έρχονται... 

Καλό σας απόγευμα!