Τα πρωτάκια του 17ου Δημοτικού Σχολείου Αγρινίου στα ίχνη της Λογοτεχνίας...

Τι κρύβει άραγε ένα βιβλίο; Και πού μπορώ να καταγράψω τα αγαπημένα μου βιβλία; Και μήπως υπάρχει και κάποια σχέση ανάμεσα σε ένα βιβλίο, μια βιβλιοθήκη και έναν φιλαναγνώστη; 

Γύρω από αυτά τα ερωτήματα κινήθηκε η γνωριμία μου με τα σαράντα πρωτάκια του 17ου Δημοτικού Σχολείου Αγρινίου στις 2 Απριλίου (γενέθλια ημέρα του μεγαλύτερου παραμυθά, Χανς Κρίστιαν Άντερσεν) 2019 και πλέον, οι λέξεις "αντικείμενα", "καταγραφή" και "συσχετίσεις" που είναι κοντινές σε όλους εμάς τους λάτρεις της Επιστήμης των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, είναι πλέον και κτήμα των παιδιών που μόλις αποφοίτησαν από την Α' τάξη του συγκεκριμένου σχολείου. Το γεγονός αυτό το οφείλω στις δύο δασκάλες των μικρών παιδιών του 17ου Δημοτικού σχολείου Αγρινίου, στην άψογη συνεργασία με τη Διευθύντρια, κυρία Κωνσταντίνα Τασιούλη και κυρίως στην Ελένη Μάντζιου, εκπαιδευτικό του ενός εκ των δύο τμημάτων και υπεύθυνης της δανειστικής βιβλιοθήκης του σχολείου.

Ακόμη θυμάμαι το διστακτικό κορίτσι που στις αρχές του Μάρτη ζήτησε τον αριθμό του τηλεφώνου μου από τη φίλη και εξαιρετική νηπιαγωγό του 21ου Νηπιαγωγείου Αγρίνιου, κυρία Αντωνία Στελιανού, για να οργανώσουμε μια δράση φιλαναγνωσίας (μπορείτε να διαβάσετε ένα σχετικό άρθρο στην ηλεκτρονική διεύθυνση: http://chipoupolis.blogspot.com/2019/04/blog-post.html) και να βάλουμε τα θεμέλια λειτουργίας της δανειστικής βιβλιοθήκης του Δημοτικού. Και το εκπαιδευτικό διαμάντι που ακούει στο ονοματεπώνυμο "Ελένη Μάντζιου" αποδείχθηκε σωστός θησαυρός για μένα, μιας και οι μεταμεσονύχτιες συζητήσεις μας δεν μας οδήγησαν μόνο στη διοργάνωση μιας δράσης, αλλά σε ένα μεγαλόπνοο έργο εξαετούς διάρκειας (όσο και η μαθητεία των παιδιών στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση) για τη μύηση των σαράντα λιλιπούτειων μαθητών στον υπέροχο κόσμο της Λογοτεχνίας και στις σχεσιακές βάσεις δεδομένων.

Τι κι αν ο στόχος μου ήταν τα 11 αναγνώσματα από κάθε παιδί για όλο το Δημοτικό; Τα πρωτάκια, οι γονείς τους και οι δύο εκπαιδευτικοί ξεπέρασαν κάθε προσδοκία μου, αφού μερικοί μαθητές μελέτησαν έως και πέντε βιβλία μέσα σε ενάμιση μήνα! Οι μικροί μαθητές εκπαιδεύτηκαν στη μελέτη των χαρακτηριστικών των βιβλίων, στον εντοπισμό του συγγραφέα, του εκδοτικού οίκου, του μοναδικού κωδικού αναγνώρισης του βιβλίου και καλλιεργήθηκαν ώστε να είναι υπεύθυνα για την ασφαλή φύλαξη του βιβλίου δανεισμού και στην ορθή συμπλήρωση της ατομικής τους καρτέλας.  

Κάθε φορά που οι μαθητές δανείζονταν το βιβλίο που επιθυμούσαν, η δασκάλα τους παρέδιδε το "φυλλάδιο του μικρού αναγνώστη". Έτσι, τα παιδιά μετά το τέλος της ανάγνωσης του βιβλίου συμπλήρωναν στο φυλλάδιό τους τον τίτλο του βιβλίου, τον συγγραφέα και τον εκδοτικό οίκο, ζωγράφιζαν κάτι σχετικά με το βιβλίο και απαντούσαν σε έξι ερωτήματα. 

Οι ερωτήσεις που έπρεπε να απαντήσουν οι μικροί φιλαναγνώστες αφορούσαν στον αγαπημένο τους ήρωα στο βιβλίο, στον εντοπισμό του χώρου στον οποίο πραγματοποιήθηκε η ιστορία, στο σημαντικότερο κατά την κρίση τους περιστατικό και στην επιλογή διαφορετικού τίτλου για το βιβλίο. Το φυλλάδιο περιελάμβανε και ένα  σημαντικό ερώτημα δημιουργικής γραφής, που ωθούσε στα παιδιά στη συγγραφή μιας διαφορετικής εξέλιξης της ιστορίας μιας και καλούνταν να συμμετέχουν και τα ίδια ως ήρωες του βιβλίου και ένα ερώτημα προς το συγγραφέα του βιβλίου.

Παρατηρώντας τα φυλλάδια εργασίας των εξάχρονων μαθητών πλημμύρισα από υπερηφάνεια και χαρά, γιατί μέσα από το μεράκι των εκπαιδευτικών τους και τη θέλησή τους να ακολουθήσουν την ιδέα μιας συγγραφέως έβαλαν τα πρωτάκια του 17ου Δημοτικού Σχολείου Αγρινίου στα ίχνη της Λογοτεχνίας με τον καλύτερο -κατά τη γνώμη μου- τρόπο.

Οι απαντήσεις των παιδιών στην ερώτηση για το σημαντικότερο περιστατικό έκρυβαν υπέροχες εκπλήξεις ως προς τον τρόπο σκέψης και τη δομή του κειμένου, ενώ οι ασκήσεις δημιουργικής γραφής ήταν γεμάτες αισιόδοξα μηνύματα: θάρρος, γενναιότητα, φιλία, πρόληψη, αλήθεια, συγχώρεση, φροντίδα, αγάπη. Ακολουθούν μερικές από τις απαντήσεις των παιδιών:

-"Θα έδινα θάρρος στον άντρα μου για να αντιμετωπίσει με γενναιότητα τον τύραννο Γκέσλερ",  

-"Θα ήμουν φίλος του Κοντορεβυθούλη και θα του έλεγα να μη φύγει μακριά από τον μπαμπά του, γιατί μπορεί να τον φάει κανένα ζώο", 

-"Θα έκανα ότι έκανε η Σάρα, καλές πράξεις", 

-"Θα έκανα το ρόλο του Πινόκιο. Δε θα έκανα όμως πολλά ψέμματα για να μη μεγαλώνει η μύτη μου", 

-"Θα ήμουν η δασκάλα και θα συγχωρούσα τα παιδιά για τα δυναμιτάκια", 

-"Αν ήμουνα μέσα στην ιστορία θα ήμουν η Κοκκινοσκουφίτσα. Θα έκανα καλά τη γιαγιά και θα τη φρόντιζα.", 

-"Θα ήμουν ο γιατρός που κάνει παιδιά τους μεγάλους ανθρώπους, γιατί τα παιδιά θέλουν την αγάπη όλου του κόσμου", 

-"Θα ήμουν η πριγκίπισσα και δε θα ακουμπούσα το αδράχτι να τρυπηθώ."

  

Άφησα για το τέλος το σχολιασμό του ερωτήματος προς το συγγραφέα. Αλήθεια, ποιος από τους συγγραφείς που συνομιλεί με τους μικρούς φιλαναγνώστες δε θέλει να απαντήσει στα ακόλουθα ερωτήματα:

-Πότε γράψατε αυτό το βιβλίο;

-Πότε επιστρέψατε στην Ελλάδα;

-Πότε γίνατε συγγραφέας;

-Ο Ηρακλής ήταν αληθινό πρόσωπο;

-Από πού εμπνευστήκατε για αυτή την ιστορία;

-Γιατί η ιστορία δεν είχε καλό τέλος;

-Ποιος ήταν ο αγαπημένος του ήρωας;

-Πώς φανταστήκατε αυτό το παραμύθι;

-Έχεις πάει στο διάστημα;

-Τι σε έκανε να γράψεις για τη φιλία;

-Φτιάχνεις κι άλλα ωραία βιβλία;

-Η ιστορία είναι αληθινή;

-Όταν γαργαλάμε τις αγελάδες φτερνίζονται;

Για ακόμη μια φορά στη ζωή μου αισθάνομαι τυχερή για τη συνεργασία μου με μια δημόσια υπάλληλο, μια δασκάλα δημόσιου σχολείου, που αφιέρωσε πολύ από τον ελεύθερο χρόνο της για να συντονιστεί και να υλοποιηθεί το συγκεκριμένο εγχείρημα και να κάθομαι αυτό το Κυριακάτικο απόγευμα και να απολαμβάνω τις μαγικές σκέψεις των εξάχρονων φίλων της Λογοτεχνίας.

Για επίλογο, παραθέτω τα λόγια της δασκάλας Ελένης Μάντζιου: "Είμαστε σε καλό δρόμο νομίζω. Και είμαστε ακόμη στην πρώτη Δημοτικού. Φαντάσου τι επαγγελματίες θα γίνουμε στην Εκτή..."

Εγώ δεν το φαντάζομαι, είμαι σίγουρη για τον εσωτερικό σας πλούτο!

Αριάδνη Δάντε

Σημείωση: Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Με μια κάρτα οδηγό τα βιβλία αγαπώ» της Αριάδνης Δάντε είναι αφιερωμένο στη μελέτη του αντικειμένου του «βιβλίου» και στην αγάπη που γεννιέται ανάμεσα στο βιβλίο, στον αναγνώστη και στη βιβλιοθήκη που φιλοξενείται ένα βιβλίο. Με το συγκεκριμένο πρόγραμμα μαθαίνουμε για ακόμη μια φορά Πληροφορική δίχως Υπολογιστή έχοντας δεδομένα τα βιβλία και τη βιβλιοθήκη και ζητούμενα την αγάπη και τον σεβασμό των παιδιών για αυτά τα δύο.