Στιγμές αληθινές, γεμάτες ευτυχία!

Πόσο δύσκολος είναι ο δρόμος για την ευτυχία; 

Δυστυχώς, δεν έχω την απάντηση για όλους, μιας και η πορεία εξαρτάται από το πώς ορίζει κανείς τη δική του ευτυχία. Μπορώ όμως, να σας γράψω για τη δική μου διαδρομή την ευτυχία. 

Ευτυχία λοιπόν, είναι για μένα το παραμυθένιο ταξίδι προς το χαμόγελο των παιδιών, ένα ταξίδι που συνδυάζεται με λιλιπούτεια συντροφιά, εκπαιδευτικές δράσεις και αληθινές αγκαλιές.

Ψάχνοντας το δρόμο για την ευτυχία μου, ανακάλυψα πως για να τα καταφέρω έπρεπε να πασπαλίσω τη διαδρομή μου με αρκετή χρυσόσκονη οργάνωσης. Ναι, ναι! Καλά διαβάσατε, με χρυσόσκονη οργάνωσης. Έτσι, πριν από κάθε ταξίδι, αφιερώνω πολλές πολλές ώρες για να μπορέσω να επιλέξω τα κατάλληλα υλικά, για να καταφέρω να ετοιμάσω κάτι ιδιαίτερο για όλους αυτούς που θα συναντήσω. Κι όταν τα καταφέρω, φορτώνω στο αυτοκινητάκι μου όλα τα σύνεργα και ξεκινάω πάντα νωρίς για να φτάσω έγκαιρα στον προορισμό μου. 

Καθώς ξετυλίγω το κουβάρι των σκέψεών μου και πληκτρολογώ στον υπολογιστή μου όλα αυτά που περικλείουν τη δική μου ευτυχία, αισθάνομαι ότι πρέπει να τεκμηριώσω τη σημερινή κατάθεση ψυχής. Επέλεξα να σας γράψω σήμερα για το δρόμο προς τη δική μου ευτυχία, γιατί σήμερα, 2 Απριλίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου. Και για μένα, η μέρα που γιορτάζουν τα βιβλία είναι το ίδιο σπουδαία με τη μέρα που γιορτάζουν τα παιδιά μου, είναι μέρα χαράς, γιορτής, έκφρασης και ελπίδας.

Οι εργασίες του εορτασμού της σημερινής ημέρας έχουν αρχίσει από καιρό, μιας και η Κοινωφελής Επιχείρηση του Δήμου Αγρινίου μου απέστειλε την παραπάνω πρόσκληση, για να με τιμήσει για την ιδιότητα της συγγραφέως. Εγώ πάλι, σκέφτηκα να ανταποδώσω την τιμή με τη συγγραφή μιας ολοκαίνουριας δράσης, την οποία παρουσίασα για πρώτη φορά την Παρασκευή 31 Μαρτίου στους μαθητές της Β' Δημοτικού του 3ου Δημοτικού Σχολείου Αγρινίου και το Σάββατο 1 Απριλίου σε γονείς και παιδιά Δημοτικού, στην Παπαστράτειο Δημοτική Βιβλιοθήκη Αγρινίου.

"Ψάχνοντας κάτι να βρω, όλα τα κατανοώ!", ήταν ο τίτλος της πολύ γλυκιάς μου δράσης, που δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα μάθημα εισαγωγής στην αντικειμενοστρέφεια και στις δομές δεδομένων στον προγραμματισμό, με τη βοήθεια ενός βάζου γλυκού του κουταλιού και των εικόνων του εκπαιδευτικού βιβλίου "Ψάχνοντας στην παραλία".

Εκτός όμως από το παιχνίδι της ανακάλυψης του χαμένου βάζου, το προχθεσινό μου ταξίδι έκρυβε και άλλες δυο παραμυθένιες διαδρομές: μια επίσκεψη στο 23ο Νηπιαγωγείο Αγρινίου και ένα ακόμη εργαστήρι Πυθωνίας, το 7ο στη σειρά, που πραγματοποιήθηκε στο Δημιουργικό Παιχνιδοβιβλιοπωλείο "Το Φουρφούρι". 

Την Παρασκευή το πρωί, μετά την αναζήτηση του χαμένου γλυκού στο 3ο Δημοτικό Σχολείο Αγρινίου, επισκέφθηκα το πολύχρωμο 23ο Νηπιαγωγείο Αγρινίου, για να συναντήσω τις νηπιαγωγούς Αντωνία Στελιανού και τη Χαρά Κανιούρη και να ψάξω με τα λουλουδάκια τους όλους τους χαμένους θησαυρούς της θείας Μνήμης στη ζούγκλα της Πυθωνίας.

Και σαν να μην έφθανε αυτό το γλυκό ταξίδι, χθες το πρωί, μετά το παιχνίδι στην Παπαστράτειο βιβλιοθήκη, πετάχτηκα μια βόλτα στο πασχαλιάτικο Φουρφούρι, για να παίξουμε και να μάθουμε με τους μαθητές του Εργαστηρίου Πυθωνίας τη διαδρομή της μικρής Τύχης προς την παραλία και τον ορισμό των αντικειμένων στον προγραμματισμό.

"Μες στης Τύχης τη γωνία, έκρυψε ατυχώς η θεία τους κουβάδες τους μικρούς μ' όλους της τους θησαυρούς", είπαμε με τα παιδιά και έτσι απλά μυηθήκαμε στον ορισμό των αντικειμένων, με τη βοήθεια ενός βιβλιοπώλη, μιας παντοπώλισσας και μιας παγωτατζούς και φυσικά με το γνώριμο, πια, φυλλάδιο εργασίας και τις καινούριες μας κάρτες.

Θα ήθελα να γράψω κι άλλα για αυτό το ταξίδι στην Αιτωλοακαρνανία, γιατί έκρυβε πολλές εκπαιδευτικές δράσεις. Κι αυτά που νιώθω όταν διδάσκω στα παιδιά μέσα από το παιχνίδι, είναι πέρα για πέρα παραμυθένια, πέρα για πέρα πλήρη, με αληθινές στιγμές, γεμάτες ευτυχία!

Χρόνια πολλά στα βιβλία, χρόνια πολλά στην ευτυχία μου...