Τα μοτίβα των παιδιών και τα μοτίβα της Python

"Αλήθεια, τι μπορούμε να κάνουμε με 4 μικρά ξυλάκια;", ρώτησα την Παρασκευή 16 Ιουλίου τους μικρούς λεπτουργούς του Ν3. Τα παιδιά, χωρίς να χάσουν χρόνο, κάθισαν στα τραπεζάκια τους κι άρχισαν να πειραματίζονται.

"Κυρία, έκανα ένα τραπεζάκι", είπε ένας δημιουργός. Στη διπλανή θέση εργασίας φάνηκε μια μεγάλη γωνία, ενώ πιο πέρα το ένα ξυλάκι έμεινε στο πλάι, γιατί η μικρή δημιουργός είχε επιλέξει την κατασκευή ενός τριγώνου. 

"Εγώ έφτιαξα σύμβολα", σημείωσε περήφανος ένας άλλος δημιουργός που σχεδίασε ένα Χ και μια παύλα. 

Αφού παρατήρησαν τις κατασκευές τους και επαίνεσα τα παιδιά για τις δημιουργίες τους, σχολίασα: "Ναι, αλλά κανείς σας δεν μου έφτιαξε έναν σταυρό!". Αφού τους έδειξα τον τρόπο, τα παιδιά μιμήθηκαν αμέσως τη δημιουργία μου. 

 

 

"Και τώρα, θα σας δώσω άλλα τέσσερα ξυλάκια για να φτιάξετε έναν ακόμα μεγαλύτερο σταυρό.", είπα στα παιδιά μοιράζοντας τους ξυλάκια. 

¨Κυρία, κοιτάξτε τι έφτιαξα!", είπε ένας λεπτουργός με υπερηφάνεια! "Είναι ένα αστέρι!" 

"Μπράβο σου!", του απάντησα και θαύμασα την ακρίβεια με την οποία είχε επιμεληθεί το πράσινο αστεράκι του. "Θα μπορούσαμε να την αποκαλέσουμε και χιονονιφάδα", είπα στα παιδιά και τους πρότεινα να αφήσουμε τον μεγάλο σταυρό για άλλη φορά και να ασχοληθούμε με την αντιγραφή του πράσινου αστεριού. Ο μικρός δημιουργός της ανέλαβε τον ρόλο του δασκάλου και εξήγησε στα άλλα μέλη του Εργαστηρίου Σκέψης τον τρόπο εργασίας του και σιγά σιγά, τα τραπεζάκια άρχισαν να γεμίζουν αστέρια.

"Μήπως να μετρήσουμε και τις γωνίες του;", ρώτησα τα παιδιά και εκείνα συμφώνησαν.

"Χμ, μάλλον πρέπει να σας δώσω κι άλλα ξυλάκια, για να τις δείξουμε", πρόσθεσα φανερώνοντας στα παιδιά τις σκέψεις μου. "Όμως, ίσως είναι καλύτερο να σας δώσω διαφορετικό χρώμα από το χρώμα του αστεριού σας για να μην μπερδευτούμε."

Αφού μοίρασα άλλα οκτώ ξυλάκια στα παιδιά, ξεκινήσαμε να δείχνουμε τις γωνίες και να τις μετρούμε, ακουμπώντας ένα ξυλάκι στη μέση κάθε γωνίας.

Ολοκληρώνοντας την απαρίθμηση και την παρουσίαση των οκτώ γωνιών, ο δάσκαλος δημιουργός του πράσινου αστεριού φώναξε: "Μα αυτός είναι ένας ήλιος!". Τα άλλα παιδιά συμφώνησαν και σχολίασα στα παιδιά ότι με τη δύναμη της φαντασίας μας αυτό το υπέροχο μοτίβο μπορεί να πάρει κι άλλες ονομασίες, μιας και στην τέχνη μπορούμε να αποκαλέσουμε το μοναδικό μας έργο με όποιο όνομα θέλουμε. Στη συνέχεια, φωτογράφισα από ψηλά τους ήλιους των παιδιών και παρουσίασα στα παιδιά τη φωτογραφία για να έχουν μια ξεχωριστή οπτική. Τους θύμισα το μοτίβο του λουλουδιού που είχαμε δημιουργήσει στο περασμένο Εργαστήρι Σκέψης και τη μικρή περιστροφή που χρειάστηκε να κάνουν όταν κολλούσαν τα αυτοκόλλητα και τους ανέφερα ότι όλοι οι ήλιοι μαζί δημιουργούν ένα ακόμη όμορφο μοτίβο.  

Στη συνέχεια, εξήγησα στα παιδιά ότι θα μοιραζόμουν μαζί τους κάποια έργα που έφτιαξα με ένα πρόγραμμα που έχω εγκαταστήσει στον υπολογιστή μου. Σημείωσα ότι ακολούθησα ακριβώς τον τρόπο ζωγραφικής του Θανασάκη προσθέτοντας μόνο κάποιες περιστροφές. Έτσι, τα παιδιά είδαν το περιβάλλον προγραμματισμού της γλώσσας Python και τους άρεσε πολύ η εκτέλεση του προγράμματος κατασκευής του μοτίβου των τεσσάρων μικρών τετραγώνων, που συνθέτουν ένα μεγάλο. Ο δημιουργός δάσκαλος με ρώτησε αν θα μπορούσα να μεγαλώσω τα τετράγωνα και τότε βρήκα την ευκαιρία να εξηγήσω στα παιδιά την έννοια της μεταβλητής. Ανέλυσα στα παιδιά πως η ζωγραφική κάθε πλευράς χρειάζεται 100 σημεία και πως μπορώ να αλλάξω αυτόν τον αριθμό, για παράδειγμα σε 200. Τα παιδιά συμφώνησαν με την αλλαγή και όταν είδαν τη νέα εκτέλεση του προγράμματος ενθουσιάστηκαν με το αποτέλεσμα. Στη συνέχεια, όρισαν τη νέα τιμή της πλευράς στα 300 σημεία και πραγματικά χάρηκαν πολύ που τα τετράγωναν μεγάλωσαν τόσο γρήγορα. 

Με τα παιδιά του Ν4 παίξαμε πολύ με τα τετράγωνα. Αρχικά, δημιουργήσαμε ένα τετράγωνο με ένα χρώμα κι έπειτα προσθέσαμε ξυλάκια διαφορετικού χρώματος είτε δίπλα, είτε πάνω ή από κάτω του για να δημιουργήσουμε κι άλλα τετράγωνα. Διαπιστώσαμε πως επειδή χρησιμοποιούσαμε μια πλευρά από το πρώτο σχήμα, το νέο τετράγωνο απαιτούσε τουλάχιστον ένα ξυλάκι λιγότερο. Έτσι δημιουργήσαμε ένα μοτίβο με τέσσερα τετράγωνα, που οι εξωτερικές του πλευρές έκρυβαν ένα ακόμη μεγάλο. Έπειτα προσθέσαμε ξυλάκια στις διαγώνιες των τετραγώνων και μια καμαρωτή (ορθή) γωνία εξωτερικά των τετραγώνων κι έτσι δημιουργήσαμε ένα μοτίβο με πολλα τετράγωνα, που περιστρέφοντάς το τα τετράγωνα μπορούσαν να χορέψουν!

'Επειτα, έδειξα και στα παιδιά του Ν4 τα μοτίβα του περιβάλλοντος της γλώσσας προγραμματισμού Python και ενθουσιάστηκαν με το μοτίβο περιστροφής των τετραγώνων. Εκεί, εξήγησα στα παιδιά πως αν μικρύνουμε τη γωνία περιστροφής και προσθέσουμε περισσότερα τετράγωνα, το μοτίβο θα μοιάζει με μια ρόδα. Τότε, πήρα από τα εργαλεία μου ένα ευλύγιστο μοιρογνωμόνιο και το έδωσα στα παιδιά για να το μελετήσουν. Είπα στα παιδιά ότι με αυτό το εργαλείο καταλαβαίνω τις γωνίες και με βοηθάει πολύ για να μετρήσω το μέγεθός τους. Έτσι, δεν τις ξεχωρίζω μόνο σε μικρές, μεγάλες και καμαρωτές, αλλά τις χαρακτηρίζω και με αριθμούς! Ακόλουθα, αύξησα λίγο ακόμη των αριθμό των τετραγώνων μειώνοντας τον αριθμό της γωνίας και τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με το αποτέλεσμα και ζήτησαν να δουν τη ζωγραφική περισσότερων τετραγώνων. 

Με τους μεγάλους δημιουργούς του Ν5 παίξαμε με τρίγωνα και τετράγωνα, δημιουργώντας ομαδικά μοτίβα, που μας θύμιζαν λουλούδια. 

 

Στη συνέχεια, ζήτησα από τα παιδιά να δημιουργήσουν σχήματα των επιλογών τους και παρατήρησα ότι αξιοποίησαν τα τρίγωνα και τα τετράγωνα για να δημιουργήσουν σπίτια με ορόφους, αλλά και καμινάδες! 

  

Στο τέλος, παρουσίασα στα παιδιά τα μοτίβα της Python, εξηγώντας τους όλα όσα ανέφερα και στα προηγούμενα τμήματα. Στα παιδιά άρεσε πολύ το μοτίβο της ρόδας με τα 180 τετράγωνα που περιστρέφονταν 2 μοίρες και πιστεύω ότι μετά από αυτό το Εργαστήρι Σκέψης καταφέραμε να ενώσουμε άψογα το Εργαστήρι μας με την Επιστήμη της Πληροφορικής.